Those were the days: De Helden van 83-84

De helden van 83-84 zul je je afvragen? Is dat niet een beetje overtrokken? Nee voor mijn gevoel niet, voor mij waren dat echt de helden toentertijd. Natuurlijk kun je geen betere prestatie neerzetten dan het Sparta’25 van 1971-1972, dat landskampioen werd, maar als je het zelf niet van dichtbij hebt meegemaakt kun je er ook niet echt over meepraten. Dat kon en kan ik wel over het seizoen 1983-1984 toen Sparta’25 kampioen werd in de 1e Klasse en voor het eerst (en enige keer) in de historie promoveerde naar de Hoofdklasse.

Voor dat we naar dat bewuste seizoen terugkeren gaan we ook nog één keer even terug naar het jaar waarin Sparta’25 landskampioen werd bij de amateurs. Als je er nog even bij stilstaat dan is het eigenlijk nog steeds onwerkelijk en een prestatie van formaat. Zeg maar gerust een wereldprestatie! Sparta’25 uit het o zo kleine Beek en Donk dat het presteert om landskampioen te worden. Echt niet normaal, zelfs nu nog na al die jaren. Prachtig dat de naam Sparta’25 prijkt tussen al die andere grote kampioenen zoals Ijsselmeervogels, De Treffers, Katwijk en Geldrop. De prestatie van toen is in de loop van de jaren zelfs alleen maar uitzonderlijker geworden. Slechts negen ploegen uit heel Brabant wisten namelijk Algemeen kampioen te worden bij de Zondagamateurs en daar was Sparta’25 er dus één van. Baronie werd driemaal Kampioen bij de Zondagamateurs, Geldrop en RKC Waalwijk tweemaal, en Gemert , De Valk, RBC Roosendaal, TOP Oss en FC Oss allen eenmaal. Kijkt men naar het Algemeen landskampioenschap bij de amateurs dan wisten er slechts drie ploegen uit Brabant deze titel in de wacht te slepen. Sparta’25 deed dat als eerste Brabantse ploeg en daarna volgden Geldrop (3x) en Baronie (2x).

Nogmaals een razend knappe prestatie dus, maar…. aan de top komen is één ding, maar om er vervolgens ook te blijven is een compleet ander verhaal.  En ook dat merkte Sparta’25.

Niet meer de beste van Brabant en niet meer de beste van de regio

Sparta’25 behoorde dus niet alleen tot de topploegen van Brabant maar zelfs tot de absolute top van het amateurvoetbal in heel Nederland. Hier kwam echter wel verandering in.  Sparta’25 werd in vijf jaar tijd driemaal tweede en pakte in het seizoen 1971-1972 dus de felbegeerde titel.  Het daaropvolgende seizoen werd er wederom een hele mooie tweede plaats behaald maar daarna ging het helemaal en onverklaarbaar mis in een eigenlijk wel heel belangrijk seizoen.

De Hoofdklasse voor de zondagamateurs zou namelijk worden ingevoerd en wilde men deel uit maken van één van die drie te vormen klassen dan zou men bij de eerste zeven moeten eindigen in de competitie. Geen probleem zou je zeggen als je in zes jaar tijd viermaal tweede bent geworden en eenmaal eerste. Toch ging het dus wel mis. Sparta’25 speelde een enorm teleurstellend seizoen maar had met nog twee wedstrijden te gaan alles in eigen handen.  Sparta’25 stond op dat moment op een zevende plaats en had één punt meer dan de grootste concurrent De Valk. Een overwinning en een gelijkspel zou voldoende moeten zijn en zou ook haalbaar moeten zijn daar het o.a. nog moest aantreden tegen de nummer laatst en degradant Geldrop. Sparta’25 verloor echter op eigen veld van RKC (0-2) en kwam bij de nummer laatst Geldrop niet verder dan een gelijkspel (1-1, de 1-1 van Geldrop viel vlak voor tijd). De Valk daarentegen won van Veerse Boys en pakte een punt bij Vlissingen waardoor het de zevende plaats van Sparta’25 overnam.

Sparta’25 was niet langer meer de beste, niet van Brabant maar ook niet van de regio. Helmond werd namelijk tweede in dat seizoen en promoveerde naar de nieuwe Hoofdklasse. Sparta’25 pakte de draad weer op en presteerde goed op het tweede hoogste amateurniveau. Sparta’25 werd in het seizoen 1974-1975 tweede (hoe kan het ook anders) en behaalde daarna driemaal op rij een derde plaats. Alhoewel het seizoen 1978-1979 teleurstellend verliep (8e plaats) was Sparta’25 wel weer de beste ploeg van de regio. Helmond was namelijk gedegradeerd uit de Hoofdklasse en degradeerde vervolgens ook direct uit de 1e Klasse.

Maar Sparta’25 kreeg nu met een andere ploeg te maken als het gaat om de beste ploeg van de regio/zuid-oost brabant. Buurman Gemert was namelijk bezig met een indrukwekkende opmars en promoveerde in drie jaar tijd van de 4e naar de 1e Klasse.  Zowel Sparta’25 als Gemert konden vier jaar lang niet echt potten breken in die 1e Klasse maar leverden prachtige onderlinge duels af. Iedereen keek ook telkens halsreikend uit naar de wedstrijden van het jaar.  Je zou haast zeggen dat de klassering niet meer belangrijk was, als je de wedstrijd tegen Gemert maar zou winnen en dat gevoel zal ongetwijfeld het geval zijn geweest bij onze buren.

In het seizoen 1979-1980 was Gemert-Sparta’25 het openingsduel van de competitie. Voor maar liefst 3800 toeschouwers wist Sparta’25 toen met 0-1 te winnen door een benutte strafschop van Henk Kuijpers. Kan het nog mooier zou je zeggen!!  Ook het thuisduel (4000 toeschouwers) leverde een overwinning  voor onze groen-witten op (2-1, Henk Kuypers en Theo van de Heuvel voor Sparta, Gery Snijders voor Gemert). In de daaropvolgende drie jaren wist Sparta’25 nog maar één keer te winnen van Gemert, was er tweemaal winst voor Gemert en eindigde het duel driemaal in een gelijkspel.

Voetbal leefde!!!

Dan op naar het prachtige jaar wat ik zelf gelukkig van dichtbij heb mogen meemaken. Wat hadden we een ploeg! Ik was zelf natuurlijk zo trots als een pauw op mijn drie broers die deel uit maakten van ons eerste elftal maar keek ook enorm op tegen een Toon Spierings, keeper Harry Verhofstadt en ook een Ben Tuithof die over was gekomen van UDI’19. Ik vond het hele eerste elftal eigenlijk helemaal geweldig. Het was een mooie mix van jong en oud met routinier Henk Kuypers (35) als ervaren rot en topschutter Jos Bussers (17) als youngster.

Ik hoor een Rene van der Gijp bij Voetbal Inside vaak genoeg zeggen dat een speler groot moet zijn, sterk. Nou dat zat bij de achterhoede van Sparta’25 dan ook wel goed met Harry Verhofstadt op doel en Toon Spierings en Erik van de Vrande als centraal duo. Er stond gewoon iets!

Hetwas in ieder geval genieten dat seizoen niet alleen voor de spelers maar ook voor de hondstrouwe toeschouwers. Het voetbal leefde enorm en zo ook bij de jeugd. Het weekend stond altijd in het teken van het voetbal. Op zaterdag zelf een wedstrijd voetballen en dan vervolgens om zes uur tv kijken naar de samenvattingen van de Bundesliga.  ’s Avonds laat Studio Sport kijken en als het kon ook nog naar Match of the Day. Zondag was eigenlijk hetzelfde. Eerst naar je eigen cluppie toe en dan ’s avonds voor de buis Studio Sport kijken en om acht uur overschakelen op de BRT om het Belgisch voetbal te kijken. Live wedstrijden bekijken bestond toen nog niet.

Op zondag was het altijd heerlijk met je vrienden naat het voetbal toe. Zelf nog een balletje trappen op één of ander veldje en dan natuurlijk naar het eerste elftal kijken. De uitwedstrijden waren een belevenis op zich. Sparta’25 ging toen altijd met de bus naar haar uitwedstrijden en als jonge jongen wilde je er natuurlijk bij zijn en het liefst in de bus waar ook de spelers zaten. Je moest er altijd vroeg bij zijn wilde je een plaatsje bemachtigen.  Maar dan kon de reis beginnen, een soort van schoolreisje. Aangekomen bij de verenigingen was het altijd of voetballen of het sportpark bezichtigen. Kijken hoe de kantine er uitzag, of ze een tribune hadden of niet. Natuurlijk kreeg je ook altijd een zakcentje mee om een zakje chips of een broodje kroket of iets dergelijks te pakken.  Als ik er aan terugdenk begin ik spontaan weer te lachen.

De wedstrijden van Sparta werden ook altijd drukbezocht en zowel in thuis- als uitwedstrijden waren er bijna altijd meer Sparta-supporters dan van de tegenstander. Daar heeft het bij Sparta eigenlijk nooit aan ontbroken, zelfs op dit moment niet al liggen de toeschouwersaantallen wel heel wat lager als destijds. Het was haast vrij normaal dat er toen bij een thuiswedstrijd van Sparta’25 tussen de 1000 en 1500 toeschouwers zaten en gelukkig was ik er één van.

Ijzersterk begin

Voorafgaand aan het seizoen zag niemand echt Sparta’25 als titelkandidaat daar het in het voorgaande seizoen misschien wel teleurstellend zesde was geworden achter kampioen Rood Wit W, TSC, UDI’19, Gemert en ODC. De competitiestart leek hiervan ook de bevestiging te geven doordat Sparta’25 in de eerste twee wedstrijden niet verder kwam dan een gelijkspel tegen promovendussen Olympia’18 (1-1) en Wilhelmina (0-0).

Maar vanaf wedstrijd nummer drie leek er ineens iets te veranderen. Sparta’25 moest op bezoek bij het sterke ODC dat in haar eerste twee wedstrijden ook niet verder was gekomen dan een gelijkspel. Sparta’25 keek bij rust tegen een 1-0 achterstand aan en zag tot overmaat van ramp ook nog Henk Kuypers uitvallen met een zware blessure. Wat er toen gebeurde was misschien ook wel typerend voor het gehele seizoen. Sparta’25 toonde veerkracht, liet zien over een hecht team te beschikken met een sterke mentale weerbaarheid. De ploeg stond op, al dan niet voor Henk, en wist als nog met 1-2 te zegevieren door twee doelpunten van Toon Spierings.

Dit is wat de ploeg nodig had en het team voelde zich ijzersterk. Dat zag je ook terug in de daaropvolgende wedstrijden. Sparta’25 versloeg UDI’19 (1-0), dat in het voorgaande jaar net naast de titel had gegrepen, en won vervolgens ook uit bij UNA (2-3), thuis tegen Halsteren (2-0) en uit bij Sarto (1-3). Voor Sarto betekende het de eerste nederlaag van het seizoen en voor Sparta’25 betekende het dat het voor het eerst koploper was dat seizoen.

Op 6 november speelde Sparta’25 de absolute kraker tegen de nummer twee TSC (op twee punten van Sparta) dat voorafgaand aan het seizoen werd getipt als grootste titelkandidaat.  Ook deze ploeg uit Oosterhout werd voor ruim 1500 toeschouwers aan de zegekar gebonden. Sparta’25 won met 2-0 door twee doelpunten van Ton van Wetten, hield voor de vierde keer de nul op eigen veld en liep uit op de concurrentie.

Historisch moment

Zoals ik al eerder aangaf wilde je er zondags gewoon bij zijn, het van dichtbij beleven. Maar het kwam natuurlijk wel eens voor dat je niet kon om één of andere reden en wat moest je dan? Hoe moest je dan je cluppie volgen? Internet was er toen nog niet evenals de mobiele telefoon of wat dan ook. Ik weet ook nog wel dat ik in een schrift toen alle uitslagen bijhield en elke keer de standenlijst zo snel mogelijk probeerde op te maken. Ik wilde als eerste de standenlijst hebben, weten waar mijn favoriete cluppie stond.  Achter in het schrift telde ik de punten dan op, dat mocht slordig maar het schrijven van de standenlijst moest netjes gebeuren en zonder fouten. Gek eigenlijk als je er aan terugdenkt, gek dat het allemaal zo moest.

Maar hoe kwam je dan aan de uitslagen maar vooral aan de uitslag van Sparta’25? Dat was altijd in de rust even bellen en na afloop even bellen naar de vereniging. Of ja, even? Het was een crime om er door te komen bij de vereniging want de telefoon stond altijd roodgloeiend. Je moest echt geduld hebben, geluk hebben en ondertussen liep de spanning alleen maar op. En dan ineens ging hij over en kon je eindelijk die vraag stellen. Het was eigenlijk bloed irritant maar ook heel mooi hoe het toen ging.

In de week van 14 t/m 21 november 1983 kwam daar verandering in. In 1980 deed teletekst zijn intrede en daar werd door velen enorm veel gebruik van gemaakt. Ik zelf, zoals velen zaten er dagelijks op, maar zeker in het weekend. Je hoefde niet langer naar de radio te luisteren, naar NOS langs de lijn, voor verslag van de eredivisiewedstrijden. Je kon de wedstrijden nu ook via teletekst volgen. Wie weet dat nu niet meer, zodra de wedstrijden begonnen dat er dan 0-0 in het blauw kwam te staan. Ik denk dat er velen ook gek werden van teletekst, in het weekend dan, want je kon eigenlijk niet normaal een film of wat dan ook kijken omdat je geregeld even moest checken of er gescoord was bij een wedstrijd.

Jammer genoeg kon je wel alleen de ere- en eerstedivisie volgen zover ik me kan herinneren maar daar kwam dus verandering in. In aanloop naar de wedstrijd Alliance-Sparta’25 zag ik op een doordeweekse dag ineens dat er amateurvoetbal was toegevoegd aan de index. Meteen natuurlijk een kijkje nemen en jawel!! De 1e Klasse E stond ook op teletekst!!! Dat was zo vet!!! Ik kon zondags denk ik niet mee naar Roosendaal dus volgde ik het thuis.  Jammer genoeg geen blauwe cijfertjes bij begin van de wedstrijd maar wel bij de rust. Sparta stond met 1-0 achter, balen natuurlijk maar ook mooi dat men het voortaan ook kon volgen via teletekst.  De einduitslag liet vervolgens lang op zich wachten maar uiteindelijk kwam daar in groene cijfers 1-1 te staan. Ik was blij met het punt en blij dat ik het zo kon volgen. De uitslagen stonden er, de teams in zijn geheel (tegenwoordig is het niets als afkortingen) en een standenlijst! We hadden er dus op zondag een bezigheid bij, naast het bekijken van Studio Sport en het Belgisch voetbal werd er ook wel een paar keer gekeken naar de uitslagen en standenlijst van Sparta’25.

Een dipje

De 1-1 tegen de nummer drie Alliance had geen consequenties voor Sparta’25 daar de nummer twee TSC verloor bij buurman Gemert en ook de overige concurrenten niet tot winst kwamen. Niets aan de hand dus, althans nog niet……want in de laatste wedstrijd voor de winterstop en in de eerste na de winterstop ging het mis, goed mis kun je wel zeggen.  Sparta’25, dat zo ijzersterk presteerde op eigen veld en nog geen doelpunt hoefde te incasseren, ging zeer verrassend met 0-1 onderuit tegen de nummer voorlaatst BVV uit Den Bosch. Het betekende de eerste nederlaag van het seizoen. Na de winterstop ging het dus weer meteen mis, wederom tegen een ploeg uit Den Bosch. Onder slechte weersomstandigheden ging het team van Tiny Broers enorm hard onderuit (5-1) en verloor het tevens doelman Harry Verhofstadt met een blessure. Marcel Bussers nam toen de plaats in onder de lat. De ruime voorsprong op de ranglijst was ineens weg, Halsteren en Alliance hadden nog maar twee punten minder en ODC en TSC zouden op één punt kunnen komen.

De vraag was toen ook meteen: wat zouden deze twee nederlagen met de ploeg doen? Wat zou het gemis van keeper Harry Verhofstadt betekenen?

Het herstel en op naar het kampioenschap!!!

Gelukkig kwam het allemaal goed! Sparta’25 wist niet zo te overtuigen als in de eerste seizoenshelft maar stelde wel orde op zaken. Allereerst werd Olympia’18 met 3-1 verslagen en daarna legde Sparta’25 UDI’19 over de knie (0-4). Op 26 februari 1984 speelde Sparta’25 de derby der derby’s tegen Gemert dat op dat moment op een voorlaatste plaats stond en dus tegen degradatie vocht. Gelet op de standenlijst en het puntenverschil zou de wedstrijd tegen Gemert geen probleem op mogen leveren, maar ja het blijft een derby. Daarbij presteerde Gemert op eigen veld wel goed, verloor het maar één keer en wist het bv te winnen van TSC en Alliance. Sparta’25 was dus gewaarschuwd.

Sparta’25 opende het duel tegen Gemert ijzersterk, kwam op 0-1 en had voor rust nog meer moeten scoren wat jammer genoeg niet gebeurde. In de tweede helft deed Gemert iets terug en kwam het langszij. De spanning was vervolgens om te snijden, zeker toen Sparta’25 een paar minuten voor tijd een strafschop kreeg toegekend. Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren. Ik stond zelf schuin achter het doel van Gemert en zag een hoop tumult ontstaan. Ik dacht dat het toen nog ging om de gegeven strafschop maar er was schijnbaar meer gebeurd. Hoe dan ook het duurde te lang voor de strafschop genomen kon worden en dat stond mij niet aan. Waar ik en velen Spartanen bang voor waren gebeurde ook, de strafschop werd gemist en Gemert vierde het punt dan ook als een overwinning.

In de vier daaropvolgende wedstrijden wist Sparta’25 ‘slechts’ vier punten te pakken maar Sparta’25 had één groot geluk en dat was dat de concurrentie ook punten bleef verspelen. Sparta’25 won van concurrent ODC, speelde gelijk tegen UNA en Sarto en verloor in Halsteren op veld 2 met 3-2 nadat het met 0-2 had voor gestaan.

Met nog vier wedstrijden te gaan had Sparta’25 een voorsprong van drie punten op de nummer twee Halsteren, vier punten op de nummer drie ODC dat een wedstrijd minder had gespeeld en ook vier punten meer dan de nummer vier Alliance.  BVV en Wilhelmina volgden op vijf punten en TSC op zes waarbij moet worden vermeld dat ook TSC een wedstrijd minder had gespeeld. Een op zich goede uitgangspositie dus, maar ondanks dat zou het niet makkelijk gaan worden. Sparta’25 had namelijk nog een loodzwaar programma voor de boeg met wedstrijden tegen de concurrenten Alliance, BVV en  TSC, en nog een duel tegen Gemert dat nog steeds vocht tegen degradatie en de punten dus ook hard nodig had. Daarbij waren de resultaten in de laatste weken dus ook niet geweldig te noemen. Sparta’25 kwam tegen de laagvliegers Sarto (nr 8) en UNA (nr 9), zoals eerder aangegeven, niet verder dan gelijkspel.

Zou Sparta’25 het hoofd koel kunnen houden en voor het eerst sinds 1972 weer kampioen kunnen worden? Het antwoord was ja. Sparta’25 overtuigde als nooit tevoren en daarbij had het wederom geluk dat de concurrentie punten bleef morsen. Sparta’25 won allereerst knap bij TSC (0-2) door twee doelpunten van Rudy van den Enden en zag ODC gelijkspelen tegen Wilhelmina en Alliance verliezen bij Sarto. Op paaszaterdag verspeelden ODC en TSC opnieuw punten tegen respectievelijk Gemert en UNA. Sparta’25 had nu eigenlijk nog maar één echte concurrent over en dat was Halsteren dat nog steeds op drie punten stond.  Sparta’25 kon zodoende op paasmaandag de titel pakken maar dan zou het zelf moeten winnen van Alliance, dan zou Halsteren onderuit moeten gaan tegen Olympia’18 en mocht ook ODC niet winnen. De hoop was er bij iedereen maar de kans dat het ook echt zou gaan gebeuren leek uiterst klein. Niemand geloofde er in dat de nummer twee Halsteren zou gaan verliezen van de nummer laatst Olympia’18.

Toch gebeurde het!!!! In het jaar dat Feyenoord met Johan Cruijff kampioen werd van de Eredivisie en Helmond Sport degradeerde uit die Eredivisie pakte Sparta’25 op paasmaandag de felbegeerde titel. Het team van Tiny Broers stuurde Alliance naar huis met een 5-3 nederlaag (3x Jos Bussers, Marcel Bussers en Rudy van den Enden), zag Halsteren op eigen veld verliezen van Olympia’18 (0-3) en zag ook ODC niet winnen bij UDI’19 (2-2). De supporters stormden na het laatste fluitsignaal het veld op en je hoorde zoals heel vaak dat jaar ‘Groen met wit zal het wezen, groen met wit zal het zijn’ en natuurlijk: S-P-A-R-T-A  Sparta, S-P-A-R-T-A Sparta en dat steeds sneller achter elkaar. Het was prachtig wat er daar gebeurde op het veld en daarna daar buiten. Sparta’25 stond op haar kop, Beek en Donk stond op haar kop.

Het feest duurde een paar dagen lang en natuurlijk probeerde ik het kampioensteam met enkele jongens meer zoveel mogelijk te volgen. Zo trof ik ze o.a. aan bij Café-Zaal van Heijnsbergen (langs bioscoop) en Café ’t Sluiske (bij Sluis 6). Ook was daar een etentje waar ik zelf ook bij mocht zijn, het was echt genieten!

Sparta’25 declasseert Gemert

Het kampioenschap was mooi en het daaropvolgend feestje was mooi maar een kleine week na het kampioenschap  volgde er wederom een belangrijk duel voor Sparta. Een belangrijk duel zul je je afvragen? Sparta was toch al kampioen. Ja Sparta was inderdaad kampioen maar Sparta moest aantreden tegen buurman Gemert en deze wedstrijd wil je natuurlijk, nee moet je natuurlijk winnen. De rivaliteit tussen beide ploegen was immens groot zeker na het eerste duel dat jaar waarin van alles gebeurde.  Verder stond er ook zeker nog wel iets op het spel, voor Gemert dan. Gemert stond namelijk op een tiende plaats en kon de punten dus heel goed gebruiken in strijd tegen degradatie.

Maar velen zouden destijds hebben gedacht; wat is er mooier om Gemert nog verder in de problemen te brengen. Maar was dit wel mogelijk na een week van festiviteiten? Gelukkig wel!!! Sparta’25 was voor ruim 2500 toeschouwers velen malen beter dan de Gemertenaren. In een prachtige ambiance (bij opkomst van de spelers werden er volop wc-rollen op het veld gegooid) opende Marcel Bussers na zeven minuten spelen al de score en vlak voor rust schoot Jos Bussers Sparta’25 naar de 2-0. In de tweede helft ging de kampioen vrolijk verder en liep het uit naar 4-0 door twee doelpunten van Marcel Bussers die zich zodoende revancheerde van de gemiste strafschop in het uitduel. Uiteindelijk werd het 4-1 en was er opnieuw in feestje in Beek en Donk.

De 4-1 overwinning was overigens niet de laatste overwinning op Gemert. In het seizoen 1988-1989 keerde Sparta’25 terug in de 1e Klasse waar het overigens ook weer direct uit degradeerde. Sparta’25 won dat seizoen thuis met 2-1 van Gemert en v erloor later dat seizoen met 2-0. Dit waren de laatste twee wedstrijden in competitieverband. Gemert promoveerde vervolgens naar de Hoofdklasse en speelde zelfs ook nog even Topklasse. Sinds het seizoen 1988-1989 kwamen beide ploegen elkaar alleen nog tegen in het bekertoernooi of in een oefenwedstrijd.  Sparta’25 kwam nog één keer tot winst en dat was in het seizoen 1994-1995. Sparta’25 won toen met 0-1 door een doelpunt van Ferry van de Elzen die het jaar daarvoor nog actief was voor Gemert. Daarna ging Sparta’25 nog met 0-2, 0-3 en 1-4 onderuit tegen Gemert in het bekertoernooi.  Sparta’25 wist nog wel een keer te winnen van Gemert 2 (3-2). In de oefenduels ging het vaak helemaal mis voor onze groen-witte mannen. Zo werd er in 2012 met 11-1 verloren en in 2015 met 8-1.

Halve finales en Sparta’25 

Terug naar de competitie en het seizoen 1983-1984. Onze groen-witte mannen eindigde de competitie met een 3-2 nederlaag bij BVV maar daar zal niemand rouwig om zijn geweest. Opvallend is overigens wel dat Sparta’25 dat seizoen slechts één van de acht te behalen punten wist te pakken tegen de ploegen uit Den Bosch.

Halsteren werd tweede dat seizoen en promoveerde eveneens om de Hoofdklasse weer op een even aantal ploegen te krijgen. Een week voor het einde van de competitie werd ook bekend dat de nummer drie naar de Hoofdklasse zou promoveren omdat RKC toe zou treden tot het betaalde voetbal. Die derde plaats ging naar ODC uit Boxtel dat in de laatste wedstrijd met 0-3 wist te winnen bij TSC. ODC had die derde plaats vooral te danken aan de goede resultaten buitneshuis. Thuis had het namelijk maar twee keer gewonnen.

Sparta’25 kon overigens bijna een dubbel feest vieren want ook het tweede elftal leek op het kampioenschap af te stevenen. Met nog drie wedstrijden te spelen stond het tweede elftal één punt voor op PSV 3, twee punten voor op Schijndel 2 en drie punten voor op RKTVV 2 dat ook nog een wedstrijd meer had gespeeld. Sparta’25 2 had op papier ook nog een vrij gunstig programma met uitwedstrijden tegen laagvliegers Gemert 2 en RKC 2 en een thuiswedstrijd tegen RKTVV 2. Toch ging het nog mis en wel op de laatste speeldag. Sparta’25 verloor drie wedstrijden voor het einde met 1-3 van RKTVV maar had het geluk dat ook PSV 3 verloor. Schijndel 2 won wel en kwam zodoende op gelijke hoogte. De voorlaatste wedstrijd werd vervolgens gewonnen door Sparta’25, Schijndel en PSV waardoor de beslissing zou vallen op de laatste speeldag. En daar ging het mis. Terwijl Schijndel 2 thuis met 4-3 wist te winnen van Geldrop 2 kwam Sparta’25 2 niet verder dan een 0-0 gelijkspel tegen Gemert 2. Hierdoor eindigde Sparta’25 uiteindelijk op een 3e plaats in de hoogste reserve-afdeling (1e Klasse).

Een kampioenschap voor het eerste elftal en een derde plaats voor het tweede elftal maar dat was het nog niet. Het vaandelteam deed nog op meerdere fronten mee. Zo reikte het ook enorm ver in de districtsbeker maar kwam het uiteindelijk net tekort. Het C-team van PSV, tegenwoordig Jong PSV, was destijds jaarlijks de grote favoriet voor de eindzege. In het voorgaande seizoen, 82-83, wisten de Eindhovenaren met o.a. spelers als Hans Seegers, Jan Heintze, Frans de Rooij, Rob Landsbergen, Mart van Duren, Raymond Libregts en Edwin van Berge-Henegouwen de beker al te pakken ten koste van Breskens (1-3). Sparta’25 kwam toen tot de kwartfinales waarin het werd uitgeschakeld door de latere winnaar.

Nieuwe ronden, nieuwe kansen zoals ze altijd zo mooi zeggen in het seizoen 1983-1984. Sparta’25 presteerde uitstekend en schakelde o.a. derdeklasser Boskant (4-0) en vierdeklasser Someren (0-2) uit. In de halve finale kreeg Sparta’25 toen opnieuw te maken met het C-team van PSV. Sparta’25 bood ontzettend goed tegenstand en hield de Eindhovenaren op 1-1. Er moest verlengd worden en daarin ging het jammer genoeg alsnog mis. Sparta’25 verloor met 1-3 waardoor PSV wederom door mocht naar de finale waarin het vierdeklasser Gilze trof.

En dan was er natuurlijk nog het ASV-midzomertoernooi. De organiserende vereniging ASV’33 zorgde er altijd voor dat de twee echte publiekstrekkers, Gemert en Sparta’25, elkaar niet zouden kunnen treffen in de beginfase van het toernooi.  In het seizoen 1978-1978 was de vereniging dan ook dolgelukkig toen Sparta’25 en Gemert de finale wisten te bereiken. Voor ruim 2000 toeschouwers wist Sparta’25 toen Gemert te verslaan met 1-0. In het seizoen 1983-1984 kwam het niet zover. Gemert dat zich via een beslissingsduel  tegen UNA (4-0) in de 1e Klasse E wist te handhaven vond haar Waterloo reeds in de eerste ronde. Gemert verloor na strafschoppen van RKGSV uit Gerwen. Sparta’25 daarentegen kwam de eerste ronde zeer eenvoudig door. Sparta’25 was met 7-0 te sterk voor Olympia Boys. In de tweede ronde was het Helmondse Dijkse Boys de tegenstander en opnieuw ging de overwinning naar het team van Tiny Broers (3-1). In de kwartfinale kwam Sparta’25 toen een oude rivaal tegen, namelijk Helmond. Zoals eerder vermeld in dit artikel was Helmond enkele jaren de beste ploeg van de regio/zuid-oost Brabant. In het seizoen degradeerde Helmond toen uit de Hoofdklasse en vervolgens ging het hard. In zes jaar tijd degradeerde Helmond van de Hoofdklasse naar de 4e Klasse. Toch had Sparta’25 op het ASV-midzomertoernooi de grootste moeite met Helmond (1-1) en wist het pas na strafschoppen te winnen.

Na een halve finale bij de districtsbeker volgde er nu een halve finale bij het ASV-midzomertoernooi.Maar ook hier ging het mis. Eerder in dat seizoen had Sparta’25 vierdeklasser Someren verslagen in de districtsbeker. In de halve finale van het midzomertoernooi  kon het team echter niet winnen van de vierdeklasser. Someren wist Sparta’25 op 1-1 te houden en was vervolgens de betere bij de strafschoppenserie.  In de finale kwam Someren toen te kort tegen MULO (1-2).

Kampioensreceptie

Het o zo mooie seizoen werd afgesloten met een kampioensreceptie bij de Rollerclub De Oude Molen. De receptie, welke werd gehouden tijdens de Europese Kampioenschappen in Frankrijk, was druk bezocht en werd door de stijlvolle aankleding van de hal een ware belevenis. De promotie naar het walhalla van de amateurs was voor de voltallige Sparta-familie voldoende aanleiding het een en ander op gepaste wijze te vieren. Bavaria had voor deze gelegenheid speciaal Sparta’25 kampioenbier vervaardigd met een toepasselijk uniek etiket.

-Voor ‘Those were the days:  Het Nederlands Kampioenschap bij de amateurs in 1972’ klik hier

-Voor het verhaal over het ASV-midzomertoernooi (interview met Marthie van Alem) en de prestaties van Sparta’25 klik hier