Koen van Gend:” Ik denk verder, dat we altijd ons mannetje wel stonden”

Wie kent de familie van Gend nu niet? De familie die vroeger aan de Rietzangerlaan woonde, die bij dat grasveldje woonde waar dagelijks op gevoetbald werd, die bij de Vijver woonde. De familie Van Gend bestaande uit Willy en Francien van Gend, die als kantinebeheerders jarenlang het gezicht vormden van onze mooie vereniging. Die altijd voor een geweldige sfeer en onvergetelijke zondagen in de kantine zorgden.  Je zou er haast met weemoed aan terugdenken.

De familie van Gend ook bestaande uit twee zonen Harm en Koen van Gend, beide helemaal gek van voetbal. Twee jongens die niet zonder bal konden, die zeer getalenteerd waren en altijd bij Sparta’25 waren te vinden of op de zojuist aangegeven grasveldjes. Lekker een potje voetballen met vriendjes, met de neefjes Ruud en Bas van de Vossenberg die net zo getalenteerd waren en het later eveneens wisten te schoppen tot het eerste elftal. Afwisselend op het grasveld bij de Rietzangerlaan of een straat verder, waar de familie Van de Vossenberg woonde. Mooie tijden!

Het duurde dan ook niet lang voordat Harm en de hoofdpersoon in dit artikel Koen onder voetbal gingen, dat zij werden aangemeld bij Sparta’25. Het was niets meer dan logisch en dat kan de inmiddels 45-jarige Koen van Gend beamen. Koen:”Ja, zowat iedereen die ik kon zat toen onder voetbal, mijn vriendjes maar ook inderdaad mijn neefjes. Daarbij was er vroeger voor de jeugd in mijn optiek ook niet veel meer dan Sparta’25.”

Getalenteerde voetballers

Zoals eerder aangegeven waren Harm en Koen zeer getalenteerde voetballers waarvan men op een gegeven moment  wist dat zij spelers voor het eerste elftal zouden worden. De vraag was niet of maar wanneer zij hun debuut zouden maken.

Koen begon op zesjarige leeftijd met voetbal en werd in eerste instantie ingedeeld bij de E5 en speelde daarna pas bij de F-jes, de omgekeerde volgorde dus, maar dit had er alles mee te maken dat er toen nog geen F-jes waren. Al snel daarna kwam hij telkens in het standaardteam van elke leeftijdscategorie terecht. Koen speelde twee jaar in de D1, twee jaar in de C-Top, twee jaar in de B-Top en twee jaar in de A-Top. Veel leuker trouwens ook die naamaanduidingen toen maar ja was vroeger niet alles mooier en beter?

Hetzelfde gold voor de vier jaar oudere broer Harm, ook hij doorliep alle standaardelftallen bij Sparta’25. Beiden waren ze ook enorm succesvol in de jeugd en pakten menig prijs. Vooral Harm beleefde met zijn teamgenoten in het seizoen 1987-1988 een absoluut hoogtepunt. De A-Top, bestaande uit o.a. Mischa Werdens (later o.a PSV), Raymond Koenraadt (later FC Eindhoven), Maurice Verberne (later RBC, ADO Den Haag en MVV), huidige assistent-trainer van eerste elftal Mark Vermeulen en aanvoerder Ruud van de Vossenberg, werd glansrijk kampioen in haar competitie en werd vervolgens ook Brabants kampioen. Op het Nederlands kampioenschap werd het team van coach Marcel Bussers toen vierde.

Nee Sparta’25, dat in het seizoen 1987-1988 degradeerde uit de Hoofdklasse, hoefde zich niet druk te maken want er zaten een paar goede lichtingen aan te komen, die lichting dus met o.a. Harm van Gend en die met Koen van Gend.

Het debuut

Toch ging het op onverklaarbare reden mis met Sparta’25 dat een vrije val maakte en binnen een tijdsbestek van vier jaar afzakte van de Hoofdklasse naar de 3^e Klasse. In die jaren mocht de toen pas 17-jarige Koen van Gend zijn debuut maken voor het eerste elftal , dat was in het eerste competitieduel thuis tegen UDI’19 op 3 september 1989. Koen kan dit zich natuurlijk nog herinneren als de dag van gisteren. Koen:”Ja onvergetelijk natuurlijk. Ik mocht toen een kwartier voor tijd, bij de stand 0-1, invallen en debuteren van de toenmalige trainer Wiljan Vloet. Het was voor mij een heel speciaal moment om in te vallen, gezien de namen die toen op het veld stonden namens Sparta’25. Jos Bussers, Marcel Bussers, Maurice Jansen, Helmut van Schijndel, Mathy van Neerven dit waren toch namen waar je vroeger als klein jongetje enorm tegen opkeek.”

Jammer genoeg bleef het toen 0-1 en leed Sparta’25 meteen ook de eerste nederlaag van het seizoen tegen overigens de latere kampioen van dat seizoen. Het was niet de enige nederlaag voor Sparta’25 in een dramatisch seizoen.  Sparta’25 verloor namelijk nog elf keer meer, werd voorlaatste en degradeerde naar de 3^e Klasse.

Opmerkelijke beslissing

Koen had dus zijn eerste speelminuten gemaakt en nu was het wachten op de definitieve opname in de selectie van Sparta’25. Deze bleef echter uit en dat had niets met de trainer of wat dan ook te maken, dit had te maken met een opmerkelijke keuze van Koen zelf.  Waarom opmerkelijk zou je zeggen? Nou ik denk dat iedere speler er van droomt om later voor het eerste elftal te mogen spelen, op dat heerlijke hoofdveld van Sportpark ’t Heereind met aan de lange zijden een staantribune en een zittribune. Spelen voor je eigen publiek dat er bij Sparta’25 altijd in redelijk grote getale is geweest. Maar Koen die dus zijn debuut al had gemaakt koos anders en besloot verder te gaan als doelman! Waarom zou je zeggen?

Koen:” Ik ben keeper geworden, omdat ik altijd graag keeper wilde worden. Mijn ouders vonden dat ik eerst de jeugd maar af moest maken, en daarna zelf moest weten wat ik  ging doen omtrent keepen. Ik heb toen vervolgens twee seizoenen in het vierde gekeept, waarvan we het eerste seizoen meteen kampioen werden, daarna anderhalf seizoen in het derde, en daarna nog een aantal wedstrijden in het tweede. Ik ben daarna uiteindelijk weer voetballer geworden, aangezien ik het veldspel ging missen.”

Tien jaar selectie Sparta’25

Koen werd daarna al weer snel in de selectie van Sparta’25 opgenomen waarin hij in totaal tien jaar zou spelen. Tien jaar waarin hij zowel hoogtepunten als dieptepunten mocht beleven. Een absoluut dieptepunt was toch wel de zware knieblessure  die hij had opgelopen en waardoor hij op een gegeven moment ook genoodzaakt was om te stoppen met voetbal. Koen liep zelfs bijna zes maanden rond met een afgescheurde kruisband. Een ander dieptepunt was de degradatie vanuit de 3^e naar de 4^e Klasse.

Dat was in het seizoen 2000-2001. Een seizoen dat nog zo mooi begon met het 75-jarig bestaan en de geweldige festiviteiten maar dat zo triest eindigde. Sparta’25 werd dat seizoen achtste en moest o.a. buurman ELI boven zich dulden. Maar waarom dan degradatie zul je zeggen? Dit kwam omdat er toen een versterkte degradatieregeling van kracht was. Sparta’25 moest met negen overwinningen, twee gelijke spelen en elf nederlagen en met een positief doelsaldo toch de nacompetitie in. Daar werd er allereerst met 1-2 gewonnen van Stiphout Vooruit maar werd er met maar liefst 0-6 verloren van Herpinia waardoor degradatie een feit was. Wat een mooi seizoen had moeten worden eindigde dus in mineur. Sparta’25 degradeerde, Marcel Bussers nam na twintig seizoen afscheid van de selectie en Willy en Francien van Gend droegen het stokje over aan Jan van de Burgt.

Gelukkig waren er ook hoogtepunten voor Koen en één daarvan is toch wel het spelen met zijn grotere broer Harm. Wat is er mooier dan samen te spelen, samen het hart te vormen van de verdediging van Sparta’25. Koen kijkt daar dan ook zeer positief op terug. Koen:”Mooi natuurlijk. Ik weet niet precies hoeveel wedstrijden wij samen hebben gespeeld maar ik denk wel dat wij altijd ons mannetje stonden.

Een ander hoogtepunt was natuurlijk het seizoen 2001-2002 waarin zowel Sparta’25 1 als Sparta’25 2 kampioen werden. Koen:” Ja dit was natuurlijk geweldig en onvergetelijk, maar ook onvergetelijke om een andere reden. Ik weet namelijk nog dat we ‘s maandags met Sparta-1 en 2 bij ‘t Huukske heerlijk zaten te lunchen na de behaalde kampioenschappen, en dat ons het nieuws werd gebracht van de moord op Pim Fortuyn.”

Einde voetbalcarrière

Koen kampte zoals eerder aangegeven met knieproblemen die hem deed besluiten na het seizoen 2001-2002 te stoppen met voetballen. Dat moet een enorme klap zijn geweest. Op zo’n jonge leeftijd, 29 toen, niet meer mogen en kunnen voetballen. Iets wat je altijd als liefste deed, iets waar je het liefste de hele dag mee bezig was kon niet meer. Velen zouden het niet kunnen voorstellen wat te doen zonder voetbal maar gelukkig wist Koen hier goed mee om te gaan. Koen:”Natuurlijk was het allemaal heel erg vervelend, zeker ook gezien dat de meeste van je vrienden nog jaren lang in de selectie hebben gespeeld. Maar aangezien je ouder word en dan ook alles beter kunt relativeren kon ik er toch relatief goed mee omgaan.

Maar Koen zou Koen niet zijn als hij niet toch op de één of andere manier bij Sparta’25 betrokken zou blijven. Het genoodzaakt zijn te stoppen met voetballen wil niet zeggen dat het groen-witte hart dan ook niet meer klopt. Deze klopt misschien des te meer, zo ook bij Koen die na zijn actieve voetbalcarrière volop bij Sparta’25 betrokken bleef en stiekem veel heeft gedaan bij Sparta’25 en dat vaak niet in de gemakkelijkste functies. Koen liep er niet voor weg en wilde betrokken blijven.

In het seizoen 2002-2003 ging Koen verder als leider/grensrechter van het derde elftal. Samen met Wim Kluijtmans, die Koen benaderde na het stoppen met voetbal, en jawel een echte materiaalman namelijk Robbie Andriessen. De kampioenschappen zal Koen nooit meer vergeten maar de drie jaar bij Sparta’25 3 ook niet meer. Koen:”Ja dat kun je wel zeggen. Het was een hele mooie tijd met Wim, Robbie en de spelers. Ik zal de droge humor van Robbie, die helaas op een veel te jonge leeftijd is gestorven,  in de derde helft dan ook nooit en te nimmer meer vergeten. Wat was dat lachen, wat was dat genieten!”

De vrijwilliger Koen van Gend

Leider zijn van het derde elftal is niet het enige wat hij heeft gedaan voor Sparta’25. Nee Koen, een echte Spartaan die ontzettend kan genieten van een derde helft en met vrienden over voetbal praten, heeft heel wat meer gedaan voor onze vereniging. Zo is hij jaarlijks vrijwilliger van het, zoals Koen het betiteld, het geweldige Daan van Sleeuwen-toernooi. Het geeft Koen een warm en fijn gevoel. Koen:”Dat is een statement! Ik vind het geweldig om volwassenen en kinderen met een beperking, de hele dag gelukkig te zien bij onze vereniging, en de waardering die je mag ontvangen van deze voetballers, echt top!!!!!!!! Dit zou ik voor geen goud willen missen.”

Dankbaar en mooi werk om te doen en om te zien maar Koen gaat ook mindere dingen niet uit de weg. Het zijn niet altijd de leukere functies welke hij bekleed en waar mensen te makkelijk over heen stappen/ of over denken. Eigenlijk kun je pas over iets oordelen als je het zelf hebt ervaren. Mensen staan te snel klaar met een mening, hebben teveel kritiek. Maar ja misschien is dit wel menseigen en hoort er dit bij. Je moet je in ieder geval kunnen wapenen en dat is iets wat Koen over het algemeen wel beheerst in zijn rol als lid van technische voetbalzaken als tegenwoordig vlagger van het eerste elftal.

Koen heeft maar liefst tien jaar deel uitgemaakt van de commissie voetbal technische zaken en heeft in die tien jaar mooie dingen meegemaakt maar ook minder mooie dingen. Je ziet als commissielid, die o.a. de aanspreekpunt is voor de trainers van de a-selectie, en een oordeel velt en advies geeft over de trainers aan het bestuurslid Voetbalzaken, heel wat dingen voorbijkomen. Koen:” Ik heb het werk altijd met heel veel plezier en inzet gedaan, maar het is ook een zeer tijdrovende bezigheid, dit word vaak door buitenstaanders zwaar onderschat. In deze periode heb ik hele leuke dingen, maar ook minder leuke dingen meegemaakt.Maar wij als commissie hebben altijd gedaan, wat we dachten  dat het beste was voor de vereniging en onze selectie.

Ik heb ook vele trainers op gesprek mogen ontvangen, je kijkt vervolgens wat het beste bij de selectie past en de vereniging. Soms kan je het mis hebben. Zo zijn wij als commissie toch de fout ingegaan met de aanstelling van Hein Poel, welke een zeer goede indruk maakte tijdens de gesprekken. Als commissie kozen wij toen ook unaniem voor hem maar jammer genoeg bleek al snel dat Hein niet bij de toenmalige spelersgroep paste. Daarnaast zal ik nooit de gesprekken met Klaas Wels( huidige trainer BVO Top Oss), en Frank Brands( broer van Marcel Brands) vergeten, beiden zeer gedreven trainers maar niet geschikt voor een amateurvereniging als Sparta’25.”

Sparta’25 1

In 2018 stopte Koen als lid van commissie voetbal technische zaken en tegenwoordig is hij zeer regelmatig vlagger bij het eerste elftal wat in mijn ogen naast het scheidsrechter zijn de meest ondankbare taak is. Elke keer maar weer het gezeur van spelers aan horen, van toeschouwers. Hoe moet je hier met omgaan? Kun je de dingen wel langs je af laten gaan, naast je neerleggen. Je zult het eigenlijk moeten maar dat valt natuurlijk niet mee.

Zo deden er zich dingen voor in het uitduel bij Valkenswaard, de topper. In de eerste helft was er een conflict met toeschouwers en in de tweede helft met de trainer van Valkenswaard. Op dat moment kook je natuurlijk maar moet je je proberen te beheersen. Natuurlijk wil je dat je cluppie altijd wint maar op dat moment dan zeker.  En gelukkig gebeurde dat ook nog in Valkenswaard. Sparta’25 kwam terug van een 2-0 achterstand en wist met 2-3 te winnen door een doelpunt van Rick van Heijnsbergen. Er ontstaat dan een explosie van vreugde en zo ook bij Koen. Bij het teruglopen naar de zijlijn werd hij vervolgens bespuwd, in en in triest natuurlijk.

Dus ondankbare taak? Ja dat kun je wel zeggen! Koen:” Je kunt beter zeggen, de meest ondankbare taak in het amateurvoetbal. Ik denk persoonlijk dat hier de KNVB mede oorzaak aan is, met alle nieuwe regels die ze jaarlijks invoeren. Voor aanvang van een wedstrijd word je met vele regels geïnstrueerd door de scheidsrechter, teveel om op te noemen. Pak alleen maar de regel omtrent vlaggen voor buitenspel, oftewel pas vlaggen indien speler bal pas echt ontvangt. Daar zit wel eens ooit een paar seconde tussen, hoor dan de reacties van de supporters van de tegenpartij maar eens. Er worden met allerlei ziektes naar je hoofd gesmeten, die je je grootste vijand nog niet toewenst. Voor mij is het vaak een probleem om me dan te beheersen, een puntje waar ik mezelf zeker in kan verbeteren. Maar dat is ook mijn fanatisme, die ik ook altijd als voetballer heb gehad.”

Wat overigens opvalt is dat Koen tien van de zestien wedstrijden dit seizoen grensrechter was bij Sparta’25 1 en dat Sparta’25 dan telkens wist te winnen. In de overige zes wedstrijden was er tweemaal een gelijkspel, tweemaal verlies en nog tweemaal winst. Sparta’25 1 is met deze cijfers de nummer één in een spannende competitie en DE titelkandidaat. Je kan en mag dan eigenlijk ook alleen maar tevreden zijn tot nu toe al zijn er natuurlijk wel altijd kritische kanttekeningen zo vindt ook Koen.

Koen:” Af en toe vind ik dat het voetballend nog wel wat beter mag, ik denk dat we op dit moment drie punten meer hadden moeten hebben, maar over het algemeen wel tevreden. Vind het ook geweldig om te zien dat de spelers van Sparta-2, veelal bij de thuiswedstrijden in grote getale aanwezig zijn, en zich ook luidkeels laten horen. Omtrent de kansen van het team, ben ik duidelijk. Het team moet beseffen hoe goed ze kunnen voetballen, en dat ze zeker voetballend in deze klasse voor niemand onder hoeven doen. Indien ze bereid zijn 90 minuten voor elkaar door het vuur willen gaan, dan volgen er nog velen punten. Maar het besef moet ook daar zijn, dat wij geen wedstrijd winnen met maar 80-90% inzet. Niets zou mooier zijn om dit seizoen te bekronen met een kampioenschap, gezien er spelers zijn die nog nooit kampioen zijn geworden, en er ook al enkele ervaren spelers bij zijn die misschien aan het einde van het seizoen afscheid nemen.”