Het seizoen 1980-1981 met Volharding
Seizoen 1980-1981, de 2e klasse B, het seizoen van Volharding en Venlosche Boys. Ten opzichte van het voorgaande seizoen (1979-1980) had de competitie wat wijzigingen ondergaan. SV Venray was gepromoveerd terwijl FC Oda en Sanderbout waren gedegradeerd. VV Sittard ging van de 2e klasse A naar de 2e klasse B en gold als één van de titelkandidaten, net als Volharding, Venlosche Boys en Brevendia.
Matige start Volharding
Direct op de eerste speeldag stonden twee toppers op het programma, Sittard nam het op tegen Brevendia terwijl Venlosche Boys Volharding zou ontvangen. De thuisspelende ploegen kwamen als winnaar uit de bus. Sittard versloeg Brevendia met 4-0 terwijl Venlosche Boys Volharding klop gaf (2-0, 2x Joosten). De grootste overwinning in de eerste speelronde kwam echter van Helden dat Megacles versloeg met 5-0.
Op de tweede speeldag herstelde Volharding zich van haar nederlaag bij Venlosche Boys al ging het niet makkelijk. Volharding nam het op tegen Born dat haar eerste wedstrijd nog had gewonnen van Haslou (3-2). Volharding kwam na een kwartier op 1-0 (Rene de Haas) maar had het vervolgens lastig. Pas kwartier voor tijd viel de definitieve beslissing; Bakens zorgde voor de 2-0, Willems voor de 3-0. Venlosche Boys verloor haar eerste punt door gelijk te spelen bij Swift (2-2). De enige ploeg na twee speelronden met de volle punten was Sittard, Sittard scoorde weer volop en won deze keer met 3-5 bij Reuver.
Ook na drie wedstrijden was Sittard nog zonder puntverlies en overtuigde. Deze keer werd Megacles met 4-0 verslagen. Helden, dat het seizoen daarvoor ternauwernood haar positie in de 2e klasse wist veilig te stellen was tot dan de grote verrassing in 2B. Helden dat één keer had gewonnen en één keer had gelijkgespeeld versloeg titelkandidaat Volharding met 2-0. Venlosche Boys wist haar tweede thuiswedstrijd te winnen en was na drie wedstrijden terug te vinden op de derde plaats.
Volharding kon maar niet overtuigen in het begin van de competitie want ook in haar vierde wedstrijd kon het wederom niet winnen. Volharding kwam niet voorbij SVM (1-1) maar zag de andere titelkandidaten ook niet winnen. Sittard leed haar eerste puntverlies terwijl ook Venlosche Boys niet verder kwam dan een gelijkspel (2-2 Brevendia). Koploper na vier ronden was Helden dat met 1-4 wist te winnen bij Swift. Nieuwkomer Born, gepromoveerd vanuit 3e klasse presteerde ook opvallend, de ploeg verloor alleen van Volharding maar wist de andere duels te winnen.
In het vijfde duel stond de kraker op het programma tussen Born en Venlosche Boys en opnieuw verraste de nieuwkomer en wederom wist Venlosche Boys geen overwinning te boeken in een uitduel (1-0). Volharding had het lastige uitduel tegen Sittard en had een opsteker nodig en daar slaagde de ploeg ook in. Volharding snoepte Sittard het eerste punt af op eigen terrein en dat gelijkspel zorgde voor de ommekeer bij het team uit Vierlingsbeek.
In de drie daarop volgende wedstrijden behaalde Volharding de volle zes punten. Laagvlieger Reuver werd met 3-2 verslagen, Megacles met 1-2 en Haslou met 2-0. Deze drie overwinningen zorgden ervoor dat Volharding in het spoor kwam van de koploper Sittard en de achtervolger Born.
Stand na acht wedstrijden:
1. Sittard 8-13
2. Born 8-12
3. Volharding 8-10
4. Brevendia 8-9
5. Venlosche Boys 8-9
6. Helden 8-8
7. Swift 8-8
8. SVM 8-7
9. Haslou 8-7
10. Megacles 8-5
11. Sportclub Irene 8-4
12. Reuver 8-4
Volharding voor het eerst op één
Nog drie wedstrijden en de eerste competitiehelft zit er op. De vooraf getipte titelkandidaten zijn terug te vinden op plek 1, 3, 4 en 5. Daar tussenin staat de verrassing van dat seizoen vv Born. In de negende speelronde kwamen Volharding en Venlosche Boys als grote winnaars uit de bus. Volharding won voor de vierde keer achter elkaar (Swift 0-2) en Venlosche Boys wist laagvlieger Megacles nipt te verslaan (2-1). Koploper Sittard verloor bij Helden (3-1) terwijl Born gelijkspeelde tegen de nummer laatst Reuver (0-0).
Ook in de volgende speelronde ging Sittard onderuit. Nu werd er verloren tegen de nummer laatst Reuver dat die week daarvoor ook al een punt afsnoepte van de nummer twee Born. Datzelfde Born kwam deze keer ook niet verder dan een gelijkspel tegen Volharding. De grote winnaar dat weekend was Venlosche Boys dat andermaal met 2-1 wist te winnen, deze keer van Swift. De spanning was te snijden in de top van het klassement. Born stond op één en had één punt meer dan de nummers twee, drie en vier Sittard, Volharding en Venlosche Boys.
In speelronde elf stond de topper op het programma tussen Born en Sittard, twee ploegen die in een moeilijke fase zaten. Born en Sittard deelden de punten waardoor ze dus wederom puntverlies leden. Volharding kon niet profiteren van dit puntverlies doordat het gelijkspeelde tegen Brevendia. Venlosche Boys daarentegen wel, de ploeg won opnieuw en deze keer met zeer overtuigende cijfers (0-5 bij Reuver).
Venlosche Boys was de nieuwe nummer één en verkeerde in uitstekende vorm. Waar het eerst haar wedstrijden nipt won gebeurde dat nu heel overtuigend. Reuver werd dus met 0-5 verslagen en in de volgende wedstrijd werd Helden aan de zegekar gebonden. Helden werd met 1-4 verslagen. Sittard kon eindelijk ook weer eens winnen, na twee nederlagen en een gelijkspel won het nu van de nummer tien Swift (2-0). Volharding was te sterk voor Reuver en klom op naar de tweede plaats.
Na dertien wedstrijden zagen we een prachtige ranglijst want deze keer konden Volharding, Sittard en Born winnen maar wist Venlosche Boys niet te winnen. Haslou, een lastige tegenstander voor iedereen, dat nog maar twee keer verloor, hield Venlosche Boys op 1-1. Na dertien wedstrijden zagen we vier ploegen op de eerste plaats met 18 punten uit 13 wedstrijden.
De eerstvolgende topper op het programma was die tussen Volharding en Venlosche Boys. Het duel tussen beide kemphanen eindigde deze keer in een 1-1 gelijkspel. Ook Sittard kwam niet verder dan een gelijkspel waardoor Born alleen op de eerste plaats kwam na een zeer knappe overwinning op Haslou (0-1).
De volgende speelronde leverde twee topduels op, zoals ze tegenwoordig zeggen ‘Super Sunday’. Volharding kreeg Sittard op bezoek terwijl Venlosche Boys Born zou ontvangen. Volharding en Venlosche Boys overtuigden en wonnen beide met twee doelpunten verschil. Volharding won met 2-0 terwijl Venlosche Boys met 3-1 won. Door deze overwinningen stond Venlosche Boys op de eerste plaats maar kon Volharding wanneer het haar inhaalwedstrijd zou weten te winnen voor het eerst in de competitie alleen op plek nummer één kunnen komen.
Met nog zes wedstrijden te gaan naderde het einde, wie zou het kampioenschap in de wacht weten te slepen? Volharding leek een hele goede kans te hebben zeker na opnieuw een overwinning op Megacles (1-0) en na de gelijke spelen van Venlosche Boys tegen SVM (0-0) en Born tegen Helden (1-1).
Stand na 17 wedstrijden:
1. Volharding 16-23
2. Sittard 17-23
3. Venlosche Boys 17-23
4. Born 17-22
5. SVM 16-17
6. Helden 17-17
7. Haslou 17-17
8. Brevendia 17-15
9. Megacles 17-14
10. Reuver 17-11
11. Swift 17-11
12. Sportclub Irene 17-9
De krankzinnige ontknoping
In het paasweekend van 1981 stonden er twee zware uitwedstrijden voor Volharding op het programma. Op zaterdag moest het inhalen bij de nummer vijf SVM en op maandag moest het naar Haslou dat slechts vier van de 18 wedstrijden had verloren. Het werd een vrij succesvol weekend voor het team uit Vierlingsbeek. Op zaterdag werd er gewonnen bij SVM (1-2) en op maandag behaalde het een gelijkspel bij Haslou (1-1). Dit gelijkspel was genoeg voor behoud van de eerste plaats. Volharding zag Venlosche Boys wel naderen tot op één punt maar zag Born gelijkspelen (0-0 bij SVM) en Sittard verliezen van Venlosche Boys (0-1).
Met nog vier wedstrijden te gaan leek de titelstrijd te gaan tussen Volharding en Venlosche Boys en leken Sittard en Born langzaam maar zeker af te haken, zeker na de gelijke spelen van Born bij Swift (1-1) en Sittard (1-1) bij Megacles. Ondertussen won Volharding van Helden (2-1) en Venlosche Boys bij de nummer laatst Sportclub Irene (1-2). Met nog drie wedstrijden te gaan had Volharding één punt meer dan Venlosche Boys en vier meer dan Sittard en Born.
De spanning was om te snijden, zou Volharding er in slagen om het kampioenschap binnen te halen. Op papier zou het geen probleem op moeten leveren, Volharding moest tenslotte nog tegen de nummer acht Brevendia, de nummer tien Swift en de nummer laatst Sportclub Irene. De druk leek echter te groot te worden, Volharding verspeelde een punt bij Brevendia en verloor daarna op eigen terrein van Swift dat tegen degradatie vocht. Venlosche Boys profiteerde, het speelde allereerst ook gelijk maar won daarna met 0-2 bij Megacles waardoor het team uit Venlo met nog één wedstrijd te gaan op de eerste plaats stond met één punt voorsprong.
Het kampioenschap lag voor het oprapen voor de Venlonaren dat het karwei in eigen huis moest klaren tegen het lastige Haslou. Volharding kon alleen maar hopen, zelf zou het moeten winnen bij Sportclub Irene dat reeds gedegradeerd was en Venlosche Boys zou dan moeten verliezen tegen Haslou. Zou Venlosche Boys gelijkspelen en Volharding winnen dan zou er een beslissingsduel volgen.
Dat laatste gebeurde ook! Volharding had zelf de grootste moeite met Sportclub Irene maar won wel met 2-3. Het was wachten op de uitslag in Venlo en wat niet meer voor mogelijk werd gehouden gebeurde toch. Venlosche Boys kwam niet verder dan een 1-1 gelijkspel waardoor er een beslissingsduel zal volgen.
Eindstand:
1. Venlosche Boys 22-31
2. Volharding 22-31
3. Sittard 22-29
4. Haslou 22-24
5. Born 22-24
6. SVM 22-21
7. Helden 22-20
8. Brevendia 22-20
9. Megacles 22-19
10. Swift 22-18
11. Reuver 22-18
12. Sportclub Irene 22-9
Samen met o.a. Jan Nabuurs (elftalleider van Volharding 1 in 1980-1981) gaan we terug naar de historische datum 23 mei 1981 en wat vooraf ging.
Volharding promoveerde voor het eerst naar de 2e klasse in 1963 en zou er dus 18 jaar over doen om de eerste klasse te bereiken. Na een flitsende start in de 2e klasse, volgde begin jaren 70 een wat mindere periode zonder dat men in echt degradatiegevaar kwam.
Jan: “Maar zie in 1975 kwam er geweldige groep A-junioren over en het feest kon beginnen. Maar dat betekende nog niet meteen een kampioenschap. Van 1975 tot 1980 werd Volharding vijfmaal tweede en een keer derde. De kranten schreven destijds over Volharding als de Poulidor van het amateurvoetbal.”
Voorafgaand aan het seizoen 1980-1981 durfde Volharding alleen maar te dromen van een kampioenschap want ondanks dat de resultaten geweldig waren in de voorgaande jaren zou het dat jaar moeten zonder enkele belangrijke spelers die besloten hadden om te stoppen of te vertrekken.
Hans van Os, de formidabele libero, stopte evenals doelman Henk van Rhee, terwijl spits Karel van Laake vertrok naar Olympia’18 uit Boxmeer.
De ploeg toonde karakter en na een matige seizoenstart kwam het gaandeweg het seizoen op de eerste plaats terecht. Het einde van de competitie is nu wel beschreven, Volharding verspeelde dus de koppositie één wedstrijd voor het einde. Het had zo’n mooie dag kunnen worden want als Volharding gewoon had gewonnen en Venlosche Boys had punten verspeeld dan was het kampioenschap binnen en kon het samen met het tweede elftal dat die dag wel kampioen werd een feest kunnen vieren. Het gebeurde echter niet, de teleurstelling was zo groot bij de roodwitten waar een grafstemming niets bij was.
Jan: “De laatste competitiewedstrijd kon de beslissing brengen. De Boys gingen met een punt op kop. Gevolgd door Volharding. Venlosche Boys moest thuis tegen Haslou (Elsloo) en Volharding speelde uit tegen Sportclub Irene.
Er was dus nog een kleine kans op een kampioenschap of beslissingswedstrijd. Volharding moest winnen en de Boys moesten gelijkspelen en dan zou een beslissingswedstrijd nodig zijn. Volharding smeekte Haslou om toch vooral hun sportieve plicht te doen en stelde daar een paar vaten bier tegenover. Volharding won met 3-2 bij SC Irene en de Boys speelden thuis gelijk tegen Haslou, dat dus haar sportieve plicht zeer correct vervulde.”
Een beslissingswedstrijd zou dus volgen, een duel tussen 2 ploegen welke al jaren aan elkaar gewaagd waren en nog zijn. Twee ploegen waarvan bestuurders en spelers elkaar door de jaren heen zeer goed leerden kennen.
In onderling overleg werd besloten de wedstrijd in Venray te spelen. Voorzitter Vogels van Wanssum wilde de wedstrijd ook wel in Wanssum organiseren. Maar beide clubs kozen voor Venray, omdat ingeschat werd dat accommodatie van Wanssum niet toereikend zou zijn om de verwachte belangstelling te herbergen. Achteraf een juiste beslissing, want er kwamen maar liefst 3.500 toeschouwers op deze wedstrijd af op zaterdagavond 23 mei om 18.00 uur.
Jan: ”Die zaterdag kan ik me nog zeer goed voor de geest halen. Het was prachtig voorjaarsweer en de klok liep tergend langzaam naar zes uur toe. Ik was toen elftalleider en voor en na kwam deze en gene speler bij ons binnen lopen om de tijd te doden.”
Eindelijk was het dan zover en onder uitstekende leiding van arbiter Sangers ontspon zich een boeiend, zeer sportief en uitstekend voetbalduel. Ofschoon zeker langs de kant bij de supporters de zenuwen door de keel gierden, was daar bij de spelers niet veel van te merken. De Venlosche Boys waren iets beter dan Volharding maar veel maakte het niet uit en kwamen zij eens een keer door, dan was daar bij volharding de sublieme doelman Ger de Bruin uit Siebengewald welke zijn ploeg op de been hield (helaas is Ger de Bruin al op 47 jarige leeftijd overleden na een slopende ziekte, red.) Het bleef een open strijd met kansen voor beide ploegen. Totdat bij een uitbraak over rechts de bal bij de jonge linkerspits Jan Creemers belandde en deze schoof de bal beheerst binnen. Jan: ”Wat kunnen 10 minuten plus nog wat blessuretijd onmenselijk lang duren.” In de allerlaatste minuut van de wedstrijd voorkwam Ger de Bruin met een onmogelijke redding nog de gelijkmaker. Het kampioenschap was binnen! Waar Volharding er in de competitie niet in slaagde te winnen van Venlosche Boys deed het dat nu wel in de belangrijkste wedstrijd van het seizoen.
Het feest kon beginnen. De pastoor luidde de kerkklokken en de brandweer zette de sirene aan, zodat iedereen wist de roodwitten eindelijk kampioen waren. In de kantine van SV Venray stond de bierkraan direct roodgloeiend. Maar Volharding bleef niet al te lang hangen in Venray.
Men toog massaal naar het clublokaal van Volharding ‘De Vier Linden’ naast het sportpark. Een ontvangst om nooit meer te vergeten. Een ontvangst welke centrale middenvelder Toon Linders uit Well de opmerking ontlokte tegen zijn teamgenoot Wiel Franssen (de huidig assistent van trainer Henk Evers, red.): “Kom Wiel, we gaan er door de achterdeur uit en gaan nog een keer naar binnen want dit maken we nooit meer mee.”
Trainer Lei Janssen sprak de historische woorden: “Het lijkt wel of Vierlingsbeek van de oorlog bevrijd is.”
Jan: “Later op de avond, nadat er bij Café de Zwaan nog gegeten was toog het gezelschap naar zaal Concordia, destijds een discotheek, om daar verder te gaan. De kastelein Jan Nillesen gaf 1000 consumpties voor een spotprijs. Tegen het ochtendgloren was het weer enigszins rustig in Vierlingsbeek.
‘S morgens om 11 uur ging het feest verder en het zou tot woensdagmorgen duren, toen was het geld op en de pijp leeg.”
De spelersgroep van dat kampioensteam komt nog steeds om de 5 jaar bij elkaar op de reünie en in de bestuurskamer hangt nog steeds de foto, gemaakt door amateur fotograaf Jeu Bussers, gemaakt in 5 klikken vlak achter elkaar, waar het doelpunt in wording is.
Tevens hangt daarbij de schoen verguld in goud, waarmee Jan Creemers het doelpunt scoorde. Prachtig!!!!!!
De ploeg van toen kende de volgende namen: Ger de Bruin,Toine Oudenhoven, Toon Gerrits, Cor Stiphout, Bert Verbeeten, Joost Smits, Wiel Franssen, Geert Franssen, Toon Linders, Ruud Bakens, Jan Creemers, Hans Willems, Rene de Haas, Paul Stiphout en Bernard Verhoeven was de reservedoelman.
De begeleidingsgroep bestond uit Lei Janssen (trainer), Henk van Rhee (assistent-trainer), Herman Evers en Rini Peters (verzorgers), Gerrit Roosen (assistent-scheidsrechter) en Joep Wijnhoven en Jan Nabuurs (elftalleiders).
Seizoen 1980-1981 zal nooit meer worden vergeten en altijd in het hart blijven zitten bij Volharding.
About Author
