‘Indrukwekkende minuut stilte’

Afgelopen vrijdag vond het ED Sportgala plaats. Een avond waar spelers, trainers en ploegen werden bekroond met hun prestaties voor het afgelopen seizoen. Het was ook de avond van de minuut stilte, een minuut stilte voor de speler van EMK die in mei op een tragische manier kwam te overlijden.

Onder tropische omstandigheden werden afgelopen vrijdag diverse prijzen uitgereikt aan spelers, trainers en ploegen. Zo ontving Stefan Hulsen van voetbalvereniging Nijnsel/TVE Reclame uit handen van Ernie Brandts de Coen Dillen Trofee, werden Thijs van Pol (Gemert) en Joey Hellstern (Rood Wit V) uitgeroepen tot speler van het jaar en werden ZSV en Beerse Boys gekozen tot sportploeg van het jaar.

Dan was er ook nog de trainer van het jaar. Voor het Eindhovense gedeelte ging deze prijs naar de trainer van Beerse Boys Henri van den Braak. In het Helmondse ging deze prijs naar mensenmens Cees Eekels.

Cees Eekels

Cees Eekels speelde zelf bij BVV en FC Den Bosch en stapte vervolgens op 30-jarige leeftijd het trainersvak in. Cees heeft vele verenigingen onder zijn hoede gehad en was ook vrij succesvol. Zo behaalde hij zes keer het kampioenschap en won hij negen keer een periodetitel.

Wat misschien nog wel belangrijker is is dat hij een graag geziene gast is bij de verenigingen. Cees is een mensenmens en heeft iets over zich.  Hij is en blijft normaal en voelt zich ook niet te groot, het is een man die gewoon helemaal gek is van het voetbal en daarvan wil genieten.

Dat Cees zich niet te groot voelt blijkt ook wel uit de keuze voor de clubs waarvoor hij heeft gewerkt. Zo trainde hij onder andere Hoofdklasser UDI’19, was hij werkzaam bij eersteklasser Margriet maar had hij ook de vierdeklassers Nooit Gedacht, SES, Estria, Bruheze en Herpinia onder zijn hoede. Vooral de tijd bij laatstgenoemde club was voor hem eentje om nooit te vergeten. Hij heeft de vereniging Herpinia en de mensen daarom heen voor altijd in zijn hart gesloten. Dit bleek ook maar weer uit het artikel welke op 25 april werd geplaatst op onze website. Een artikel waarin hij de titel van Mierlo-Hout opdroeg aan zijn grote (voetbal)vriend Ad Veld, lid van de voetbalvereniging Herpinia.

In het artikel sprak Cees de hoop uit dat hij op de kampioensreceptie van Mierlo-Hout aanwezig zou zijn. Ad kwam! Ongelofelijk. Het was een moment dat bij iedereen die op dat moment aanwezig was in het geheugen gegrift zal staan. Het had iets heel moois maar ook iets heel triest. Ad Veld, de man die vorige week de strijd verloor tegen die vreselijke ziekte, had drie wensen en dit wil dan ook direct iets zeggen over de persoon Cees Eekels.

Ad wilde nog naar Chelsea, naar zijn lievelingsclub Feyenoord en….. naar zijn voetbalvriend Cees. Ad werd op 16 mei, de dag van de kampioensreceptie, met ambulance naar Mierlo-Hout gebracht. Iedereen keek zijn ogen uit, iedereen wist hoe het verhaal zat……. “Het was een kippenvel moment” zo weet ook  Angelique van Rooij, partner van Cees.

Ook oud-speler Jordie Suppers was er op dat moment bij. Jordie:”Het was best triest allemaal om te zien, het was zo erg……. De emotie gierde door mijn lijf.  Het maakte gewoon enorm veel indruk bij een iedereen.”

Maar Jordie wilde nog wel meer kwijt, ook over die ene fijne man waaronder hij heeft mogen spelen bij hoofdklasser UDI’19 en bij Herpinia. Jordie: “Er valt echt zoveel te vertellen over Cees. Laat ik eerst beginnen met het feit dat Cees een fantastische vent is. Ik heb geen trainer meegemaakt die zoals hij was. Hij ging altijd zo goed met iedereen om. Hij stond klaar voor de mensen en wilde ook wat voor ze doen. Hij heeft bijvoorbeeld ook een brief naar de KNVB gestuurd toen hij hoorde van mijn schorsing.

Hij lag ook enorm goed binnen de vereniging en had het enorm naar zijn zin. Maar niet alleen Cees, ook zijn vriendin en daar de moeder van. Ze waren altijd aanwezig. Cees lag goed in de spelersgroep maar ook binnen de rest van de vereniging. Hij had altijd tijd voor een praatje, ook met de supporters.

Ik vind het dan ook nog steeds jammer dat hij bij UDI’19 werd weggestuurd en heb er tot op de dag van vandaag ook nooit iets van begrepen. Het was wel duidelijk dat er toen meer aan de hand was.

Nee echt over die man valt zoveel te vertellen. Ik weet ook nog goed dat hij graag tussen de groep in stond, met de trainingen maar ook buiten het voetbalveld. Toen Cees de eerste keer bij Herpinia trainer werd deed hij vaak nog met de partijtjes mee als hij vond dat het te slap ging. Dan ging hij echt flink tekeer, haha. En ik weet ook niet of hij dat nu nog steeds doet maar vroeger ging hij ook wel eens mee op stap met de jongens. Dat kon gewoon allemaal zonder dat het raar werd of zo. Nee, ik denk echt dat er niemand in Herpen was die niet iets met hem had.”

Afgelopen vrijdag bij het Eindhovens Dagblad Sportgala toonde Cees maar weer eens aan wat voor man het is. Cees was samen met Ger Denim (ZSV), Juan Bonilla (SC Helmondia), John Slabbers (Stiphout Vooruit) en Bert Ruiijsch (Gemert) genomineerd voor de trainer van het jaar. De trainers werden voorgesteld en als je naar Cees keek zag je een bepaalde spanning op zijn gezicht verschijnen. Deze spanning verdween op het moment dat Cees werd uitgeroepen tot trainer van het jaar. De afgevaardigden van Mierlo-Hout waren happy en Cees……. Ja van zijn gezicht was een bepaalde trotsheid af te lezen. Een mooi moment.

Maar er kwam nog een mooier en indrukwekkender moment. Cees kwam het podium op en nam de prijs in ontvangst. Op het moment dat hij het podium weer wilde verlaten vroeg de presentator of hij misschien nog iets wilde zeggen. Cees deed dat en hoe! Zoals je vaak krijgt te horen gaat er dan een dank uit naar de spelers en overige begeleiding. Dit was ook bij Cees het geval maar hij had meer te vertellen… Niet alleen over Mierlo-Hout maar ook over EMK. Cees wilde nog iets kwijt over het tragisch ongeval van EMK-speler Ruud Bijsterveld. Het werd ineens heel rustig in de zaal en men luisterde aandachtig. In de verte in de zaal zag je ook direct iemand de duim in de lucht steken en het hoofd buigen. Wat er was gebeurd laat geen één voetballiefhebber, mens koud. Cees vroeg er aandacht voor. Hij vroeg op een feestelijke avond een minuut stilte voor Ruud Bijsterveld. Het was een indrukwekkend gezicht, het was muis en muisstil.

Nee de prijs trainer van het jaar was verdiend, maar van mij mocht hij er ook nog wel één hebben voor het goed mens dat hij is.

Cees, van harte gefeliciteerd.