Bas Elbers de motor achter ZSV Zeilberg

Wij hebben het al vaker gezegd; voetbal is meer dan alleen het eerste elftal. Vaak gaat de aandacht uit naar de prestaties van het vaandelteam maar is dat wel terecht? Moet je niet veel verder kijken bij een vereniging? Kijk eens bv naar het grote aantal vrijwilligers dat elke week weer een hoop werk verricht. Zonder de inzet van deze mensen kan een vereniging niet blijven bestaan, kan er geen voetbalplezier zijn. Daarom wil voetbalwebsite In de Wandelgangen deze vrijwilligers dan ook de aandacht geven, het podium geven wat ze verdienen. Vandaag gaat de aandacht uit naar één van de motoren van de voetbalvereniging ZSV uit Zeilberg namelijk de pas 25-jarige Bas Elbers.

Bas Elbers werd geboren op 9 juni 1991 en werd direct bij zijn geboorte lid gemaakt van de voetbalvereniging ZSV. Logisch eigenlijk want als je de familie kent dan weet je dat het voetbal altijd centraal heeft gestaan en dat er maar één club was/is voor hen, een club waardoor het bloed sneller gaat stromen, een club genaamd ZSV. Bas was vanaf kleins af aan dan ook altijd met de bal bezig en ging op vijfjarige leeftijd voor het eerst trainen bij zijn cluppie. Vader Elbers was apetrots en zag zijn zoon na de F2 en en E2 in de E1 terechtkomen. Vanaf dat moment speelde hij telkens in het hoogste elftal van elke leeftijdscategorie en was hij vaak succesvol met zijn teamgenoten. Bas:”Ja dat waren we zeker. Ik denk dat we misschien wel tien keer kampioen zijn geworden. We hadden echt een geweldig team en ik denk dat er een stuk of zeven jongens van dat team nu in de selectie speelt.”

In 2010 werd Bas in de selectie opgenomen van de  Zeilbergse voetbalvereniging. Het werd niet waarop hij had gehoopt en twee jaar later besloot hij dan ook lager te gaan voetballen samen met zijn vrienden. Hij en zijn vrienden kwamen terecht in het vierde elftal waarbij de gezelligheid en vooral de derde helft zeer belangrijk waren en nog steeds zijn.

Van speler, tot leider, tot grensrechter, tot organisator tot spreekstalmeester
Bas besloot zijn hobby dus op een iets andere manier uit te oefenen en misschien maar goed ook. Bas was en is namelijk altijd een bezig baasje geweest, iets wat hij waarschijnlijk van zijn vader heeft meegekregen. Toen hij zelf nog in de jeugd speelde was hij o.a. leider van de F3. Verder was hij opvallend genoeg terwijl hij in de A1 speelde ook grensrechter van het derde elftal. Maar het echte (vrijwilligers)werk  begon pas bij de overgang naar de senioren, zes jaar geleden. Bas was niet meer te stoppen, zat boordevol ideeën maar wilde vooral iets voor ZIJN vereniging doen. Hoewel hij natuurlijk niet de gehele dag op het voetbalveld was te vinden waren zijn gedachten wel bij de club. Hij was niet alleen helemaal gek van voetbal maar ook van ZSV. Bas:” Met voetbal ben ik elke dag wel bezig. Ik ben ook groot supporter van PSV en volg sowieso het voetbalnieuws elke dag op de voet. Maar ZSV spant toch wel de kroon. Toen ik naar de senioren ging ben ik grensrechter geworden van de A1 en later ook leider. Komend jaar wordt alweer mijn 6e jaar bij de A1. Daarnaast maak ik al een aantal jaren deel uit van een soort van sfeercommissie. Dat wil zeggen dat ik kantinefeestjes organiseer maar ook sfeeracties rondom grotere bekerwedstrijden of de derby tegen SV Deurne. Verder regel ik met nog 2 anderen de organisatorische dingetjes van ons 4e elftal al vanaf het begin. Ik doe de facebook pagina van ZSV en ik zit in de organisatie van het Wa kan ut gève gezelligheidstoernooi wat dit jaar voor het eerst heeft plaatsgevonden. Sinds kort zit ik ook in een groepje wat ZSV Events heet, dat de opvolger is van ’t Bouwfundske. Wij gaan proberen geld in te zamelen voor een nieuw kunstgrasveldje door evenementen te organiseren. Daarnaast ook nog wat dingen die langs de tafel vallen of ooit wat kleine dingen in de kantine. Naast al deze dingen ben ik ook nog een soort van spreekstalmeester voor de club. Ik denk dat ik dit van mijn vader heb meegekregen, haha, die was er ook niet vies van. Het is ook een beetje ontstaan bij het organiseren van de feestjes en activiteiten in de kantine en de gebeurtenissen rondom wedstrijden van het eerste elftal. Daarnaast ben ik ,ooit wat teveel al zeg ik het zelf, redelijk goed gebekt en dat wil dan ook wel helpen.”

Je kunt je dan ook wel voorstellen dat er allemaal veel tijd in gaat zitten maar daar zit Bas allerminst mee. Je maakt Bas alleen maar gelukkig wanneer je hem zijn echte grote hobby laat uitoefenen en dat is voetbal maar in het bijzonder alles er om heen. Hij wil mensen blij maken, gelukkig maken, entertainen. Hij wil in een vereniging terechtkomen die alles heeft, dat voetballend zijn mannetje staat en dat leeft. Ja en dat is toch wel ZSV. Bas is zoals eerder aangegeven elke dag met voetbal bezig, en sowieso ook met de facebookpagina van ZSV. In totaal zal hij zo’n vijftien uur in de week met ZSV bezig zijn en wanneer er iets georganiseerd moet worden dan gaat hij daar ruim overheen. Erg? Nee Bas heeft een geel-zwart hart!

Leukste amateurclub van Nederland
Bas heeft dus ondanks zijn jonge leeftijd (bijna een maand terug werd hij 25) al veel mogen betekenen voor ZSV, iets waar hij enorm trots op is. Zijn grootste prestatie zette hij toch wel afgelopen jaar neer bij de verkiezing van ‘Leukste amateurclub van Nederland’. Zelf heb ik al mogen ervaren waartoe deze mooie vereniging in staat is. Eigenlijk ongelofelijk. Dit bereik je ook alleen maar wanneer je als vereniging zo hecht bent met elkaar en dus de juiste mensen hebt, iemand zoals bv Bas. Maar wat ZSV afgelopen seizoen presteerde met Bas als initiatiefnemer is toch wel groots te noemen. ZSV werd door vele inspanningen benoemd tot Leukste amateurclub van Nederland. Bas:”Dat is ook absoluut mijn hoogtepunt bij ZSV. Echt ongelofelijk en geweldig dat we deze prijs en de daarbij behorende prijs van 20.000 euro wisten binnen te slepen. Het was een heel heftige maar toch ook mooie periode. Ik ben er als kartrekker aan begonnen in de hoop op, maar al snel groeide dat door mijn enthousiasme uit tot iets wat begon te leven binnen de club. De opdrachten ging ik steeds serieuzer oppikken en werden kwalitatief ook steeds beter uitgevoerd. Toen voorzitter Theo van de Kant mij op een maandag opbelde dat hij was gebeld door 538 kon mijn geluk niet op. We zaten in de finale. Sindsdien is het echt beginnen te leven bij de club. Vanaf toen heb ik ook alles op alles gezet om die titel binnen te slepen. Daar hebben nogal wat uurtjes in gezeten. Zo zijn we in die week op donderdagavond naar Enschede gereden met een aantal mensen om ons clublied te pimpen voor de finaleopdracht. Daar kwamen we ‘s nachts pas van thuis en leuk is dat we 2 jeugdspelertjes bij hadden die de volgende dag gewoon naar school moesten. Vader en moeder, ook echte ZSV-ers, waren zo enthousiast (net als de kinderen) dat dit allemaal geen probleem was.

Die zondag hadden we ons jaarlijkse ‘Bistefist’ in de kantine dat ik ook dit jaar mee georganiseerd had in combinatie met de laatste dingetjes filmen voor de finaleopdracht. De dag verliep perfect en ik was rond half 9 klaar met de opnames. Alles lag vast en het hoefde alleen nog maar voor een klein gedeelte gemonteerd te worden zodat we het maandag in konden sturen. Maar een uur later stond de wereld bij ons in een keer stil doordat een van mijn vrienden en een echte jongen van de club zichzelf van het leven beroofde. Mijn tijd en gedachten gingen vanaf dat moment natuurlijk helemaal naar Remy, want wij wilden als vrienden en familie toch wel dat hij een groots afscheid zou krijgen, hoe raar dat ook klinkt. Bij de vrienden ben ik ook (al zeg ik het niet graag omdat ze er ook wel eens misbruik van maken 😉 een beetje de organisator dus vanaf dat moment alles er aan gedaan om een prachtig afscheid te regelen voor Remy. Toch besloten in overleg met de ouders om het filmpje in te sturen. De finaledag op woensdag was een heel speciale dag. De kantine stond knotsvol. Ik had al een aantal keer contact gehad met 538 omdat ik 2 keer live in de show zou komen. Zij hebben perfect rekening gehouden met de omstandigheden en het moment dat ze me belden dat we het waren geworden kwam er even alles uit. De spanning van de finale gepaard met de emoties rondom Remy. De sfeer in de kantine die er hing is bijna niet uit te leggen maar was geweldig als je zag in wat voor situatie wij zaten. Iedereen leefde mee. Die week zag je pas echt wat voor een prachtige club wij eigenlijk hebben door er ook voor elkaar te zijn in goed en slechte tijden.

Overlijden Remy van de Beek
ZSV was er dus in geslaagd de titel binnen te halen maar wat was het een heftige periode zoals Bas aal aangaf. Het is dan ook raar om te zeggen maar op zo’n moment zie je hoe krachtig een vereniging is. Je moet je voorstellen dat ZSV in de laatste jaren in alle opzichten is gegroeid. Het is een machtig mooie vereniging die in de bloei van haar leven zit en waarvan de prestaties de laatste jaren enorm zijn. Maar wat ik eerder ook al aangaf is de verbondenheid bij deze vereniging die mij versteld deed staan. Men is er voor elkaar en de quote ‘samen is niet alleen’ gaat dan ook zeker op bij ZSV. Een overlijden komt altijd enorm hard aan, slaat in als een bom maar tegelijkertijd zie je de leden wederom naar elkaar toegroeien, sterker worden, de vereniging lijkt alleen maar krachtiger te worden. Dit is iets wat je afgelopen seizoen bv zag bij EVVC uit Vinkel maar ook bij ZSV in Zeilberg. Ook Bas was enorm onder de indruk van dit alles. Bas:”Het overlijden van Remy deed natuurlijk ontzettend veel met mij. Één van je beste vrienden berooft zich van het leven. Je gelooft het in het begin niet maar het was toch echt zo. Dat doet zo ontzettend veel pijn. Dan maakt het even helemaal niet meer uit of je leukste amateurclub wordt of niet. Voor mij is in die tijd ook wel duidelijk geworden wat voor geweldige club ZSV is. Iedereen was aangeslagen, ook de mensen die er wat verder vanaf stonden. In de kantine werd op maandagmiddag meteen een bijeenkomst gehouden om bij elkaar te komen en elkaar te steunen. Ook werden alle trainingen afgelast en was de kantine elke avond open voor samenzijn. Er werd een hoekje ingericht met foto en condoleanceregister voor iedereen die er even bij stil wou staan. De woensdagmiddag was niet normaal druk en echt kippenvel. Ook de kerk op zaterdag nokkie vol en helemaal in het geel zwart. Met 30 vrienden zaterdagmorgen de hele kerk omgedoopt tot een geel zwarte voetbaltempel. Geschat op minimaal 1200 mensen tijdens de mis waaronder een heel groot aantal ZSVers. Ondanks dat het gruwelijk zwaar was heeft het ook weer mooie dingen opgeleverd.”

Prestaties van ZSV 1
Het was dus een heftige, spannende, emotionele periode waarin het voetbal wel gewoon doorging.  Iedereen was ook wel benieuwd hoe het eerste elftal van ZSV er vanaf zou gaan brengen in die 1e Klasse. Zou het wederom zo goed presteren zoals in de voorgaande jaren het geval was? ZSV dat jarenlang op vierde of vijfde klasse niveau acteerde zette de weg namelijk omhoog in in het seizoen 2009-2010. ZSV werd destijds kampioen in de 4e Klasse F en wat daarna gebeurde had niemand kunnen bedenken en alleen maar kunnen hopen. ZSV bleef uitstekend presteren en eindigde vanaf dat seizoen nooit meer lager dan een vijfde plaats. Sterker nog ZSV werd nog twee keer kampioen. In het seizoen 2011-2012 werd het kampioen in de 3e Klasse en in het seizoen 2014-2015 in de 2e Klasse.

Afgelopen seizoen mocht het dus voor het eerst in haar bestaan uitkomen  in de 1e Klasse en ZSV presteerde wederom naar behoren. De competitie-opening was er één om van te smullen. ZSV nam het op eigen veld op tegen Deurne en won met maar liefst 7-2. Het geluk kon niet op en het feest bleef maar doorgaan. Ook wedstrijd nummer twee en drie werden gewonnen en in Zeilberg liep men alweer rond met een grote smile op haar gezicht. Het zou toch niet weer, haha. Nee deze keer niet. ZSV kreeg het langzaam moeilijker maar bleef het gewoon goed doen. Uiteindelijk werd de competitie afgesloten met een keurige zevende plaats in het eerste jaar. Ook Bas kon alleen maar gelukkig zijn met deze zevende plaats. Bas:” Het was een zeer mooi jaar. Doelstelling van de club was lijfsbehoud en dat is dan ook goed gelukt met een mooie 7e plaats. Maar voor het eerst in de clubhistorie de 2 wedstrijden tegen aartsrivaal en buurman SV Deurne waren toch de echte hoogtepunten. Altijd een beetje de calimero geweest tov hen maar dit jaar bewezen dat ZSV toch wel DE club van de gemeente Deurne is. Buiten het veld waren we dat al maar nu dus ook op het veld. Eerst de openingswedstrijd met 7-2 winnen en een prachtig feest wat daarna losbarstte. En de uitwedstrijd in de blessuretijd winnen met een geweldige dag rondom de wedstrijd met alle supportersacties ed. Ik ben overigens niet bij elke uitwedstrijd van het 1e elftal geweest ivm het zelf voetballen en omdat ik ook groot liefhebber ben van de 3e helft. Ik denk dat ik ongeveer 19 van de 26 wedstrijden heb gezien. Wedstrijden die ik niet heb gezien heb ik sowieso wel gevolgd via twitter en de livescore. Dit komt ook mede doordat er een heel aantal vrienden van mij in het 1e elftal voetbalt. Eigenlijk is heel de club een vriendenclub dus de kantine leeft sowieso mee.”

Toekomst
Een goede zevende plaats en de vraag is nu: hoe gaat de ploeg het doen in haar tweede seizoen? Waarschijnlijk zal het nu wel een stuk lastiger gaan worden daar de ploegen elkaar nu ook beter kennen. Daarbij weet men in Zeilberg maar al te goed dat het ook een keer minder zal gaan en dat het op de duur lastig zal worden om eersteklasser te blijven zeker daar men het doet met eigen spelers.  Het zou ook geen schande zijn. Belangrijker zal zijn de sfeer binnen de vereniging te behouden, dat het blijft leven en dat ook de verbondenheid blijft want dan ben je pas een echte vereniging, dan ben je pas sterk. Aan Bas, die onlangs werd uitgeroepen tot vrijwilliger van het jaar, zal het in ieder geval niet liggen.

Bas:” Als ik kijk wat er de afgelopen jaren is gebeurd en de hoogtepunten die er waren  dan wil ik nu alweer vooruit. Ik heb vele kampioenschappen mogen meemaken maar die van het 4e elftal en de A1 sprongen er toch wel boven uit.  Het feest met de A1 was fantastisch, met name doordat onze sponsor het destijds zo groots aanpakte. Een cameraploeg, 3 grote artiesten, videoclip, een eigen nummer, platte kar, balkonscene, shirtjes, bloemen, vuurwerk, je kunt het zo gek maar niet bedenken. Met het 4e elftal idem maar dat was vooral mooi omdat je met eigen vrienden kampioen bent geworden. Het feest was er overigens niet minder om. Daarnaast ook zeer trots op het kampioenschap als leider vorig jaar met de A1 en het behalen van de districtsbeker dit jaar met de A1. Als club vind ik ook het kampioenschap van het 1e elftal vorig jaar een heel groot hoogtepunt en zeker niet te vergeten het grote bekersucces van 2 jaar geleden met als hoogtepunt de bekerwedstrijd tegen het JVC Cuijk van Hans Kraaij JR. Wat een voetbalfeest was dat zeg!!

Nee ik ben voorlopig dan ook nog niet moe.  Ik ben pas 25 en sta nog vol in het leven. Komend jaar ga ik sowieso door met alle dingen binnen de club die ik afgelopen jaar ook nog deed. Voorlopig zijn ze nog niet van me af haha. Ik ben heel trots op onze club. En waar ik misschien wel het meest trots op ben is dat we eigenlijk één grote familie zijn. De rechtsback van het 7e staat in de kantine gewoon een biertje te drinken met de spits van het eerste. Het maakt bij ons niet uit wat je doet, iedereen waardeert elkaar en dat zie je dan ook terugkomen in de prestaties van de hele club. Want die hebben we afgelopen jaren nogal wat gehad. Van de nieuwbouw tot aan de prestaties van het voetballen zelf. Als wij iets willen bereiken zet iedereen binnen de club een stapje extra. Dat is hoe het bij een voetbalclub hoort te zijn als je het mij vraagt. Daarnaast blijft bij ons gezelligheid voorop staan. Dat kan natuurlijk niet als je elke week verliest maar wij hoeven als club niet meer omhoog. Wij gaan voor het hoogst haalbare maar nemen ook genoegen met minder als er weer een keer een mindere lichting aan komt. Al met al dus heel trots op ons clubje. Zoals wij in Zeilberg altijd zeggen; Wa kan ut gève, Zaalberg zal lève!”