Marijke Verheijen:”Een hoog niveau en toch erg veel gezelligheid”

Sparta’25 Dames 1 of Vrouwen 1 zoals ze tegenwoordig heten spelen al weer heel wat jaartjes in afwisselend in de 4e of 5e Klasse. Maar er is een tijd geweest waarin onze dames jarenlang in de 2e Klasse speelde en later zelfs in de top van het damesvoetbal. Een geweldige mooie tijd! Een van de speelsters van die gloriejaren is de inmiddels 33-jarige Marijke Verheijen.

Hoe het begon

Marijke was, eigenlijk net als iedereen bij Sparta’25, verzot van voetbal. Al op heel jonge leeftijd was ze altijd met de bal bezig. Zeg maar gerust van het moment dat ze Heee dat is een meisje’. Marijke vond het niet leuk dat telkens te moeten horen en besloot na een jaar dan ook weer te stoppen.

Wederom een jaar later ondernam Marijke een nieuwe poging. Ze vond het voetbal te leuk en wilde zo graag. Gelukkig voor Marijke werd haar oom Hans van Zoggel toen haar leider en die zorgde er wel voor dat ze niet meer ‘verveeld’ werd. Marijke speelde tot en met de C-jeugd bij de jongetjes en maakte toen in het seizoen 2001-2002, op 16-jarige leeftijd, de definitieve overstap naar Dames 1. Waarom definitief zul je zeggen? Nou dat kwam omdat Marijke al eerder wedstrijdjes mee mocht spelen met het eerste dameselftal. Marijke zelf weet zich dat ook nog al te goed te herinneren. Marijke:”Ja dat weet ik nog wel. Ik weet niet meer precies tegen welke tegenstander Dames 1 toen moest maar ik weet wel dat toenmalige trainer mij vroeg om mee te doen, terwijl ik pas elf was en in de D1 speelde, en dat hij zei dat ik moest zeggen dat ik 16 was als de scheidsrechter er naar zou vragen.”

De beginjaren bij Dames 1

Het seizoen 2001-2002 was ook het seizoen dat Rinus Rijnsbeek als trainer/coach bij Sparta’25. Rinus Rijnsbeek die ook heel wat teweeg zou brengen bij Sparta’25, die langzaam maar zeker steeds meer speelsters van buitenaf benaderde en die Sparta’25 naar een hoger niveau tilde. Marijke kwam in haar eerste jaar o.a. in een team te spelen met ‘vedettes’ Els Spierings en Francien Cornelissen en met Harriët Bussers, Sandra van de Weijer, Carmen van Veggel, Simone Bouw, Lindsey Vesters, Danny Verlijsdonk-Rooijakkers en Gerdine Swinkels.

Sparta’25 Dames 1 kwam destijds nog uit in de 3e Klasse en was steevast terug te vinden in de top van het klassement. Zo werd het in het debuutjaar van Marijke derde achter o.a. kampioen Festilent. Ook in het daaropvolgende jaar werd het team derde maar promoveerde het wel naar de 2e Klasse. In de 2e Klasse hadden de dames het aanvankelijk moeilijk tegen gerenommeerde dameselftallen zoals Venray, Almania, SSS’18, Sportclub’25, Vesta maar ook een team als VOW uit Zijtaart. Maar na een achtste plaats in het eerste seizoen en een tiende in het tweede ging het alsmaar beter en behoorde Sparta’25 ineens tot de topteams. Dit had toen ook al te maken met het feit dat er speelsters van buitenaf de gelederen kwamen versterken. Zo kwamen o.a Marloes van Kasteren, Sanne Bruines, Eva Mondt de damesselectie versterken. Marijke:”Maar dat niet alleen. In het eerste seizoen kwamen er naast mij nog meer jeugdspeelsters over. De jaren daarna zijn er elk jaar wat speelsters aangesloten, zowel vanuit Sparta’25 als inderdaad van buiten de vereniging. Vanaf het seizoen 2005-2006 kwam er ook een dames 2 bij. Hierdoor kreeg je binnen de dames ook wat meer ‘’selectie’’ en dat in combinatie met speelsters die doorkwamen en speelsters van buiten, werd er voor gezorgd dat er een erg goed en hecht team op het veld stond. Dat is ook de sleutel naar het succes geweest, dat wij vooral buiten het veld ook een heel hecht team waren!”

Het seizoen 2007-2008, het historisch seizoen

Het zat dus allemaal uitstekend in elkaar en dat was een verdienste van Rinus Rijnsbeek die tegenwoordig werkzaam is bij Helvoirt. Sparta’25 1 draaide dus uitstekend maar ook onze dames 2 deden het aanvankelijk helemaal niet onaardig in de 5e Klasse. Ja en dan het mooiste en succesvolste seizoen bij het damesvoetbal van Sparta’25. Het seizoen 2007-2008, het seizoen waar alles in klopte, waarin de sfeer meer dan geweldig was, waarin onze dames historie zouden schrijven! Sterker nog; waar de gehele vereniging historie zou schrijven middels de kampioenschappen van het eerste elftal, het derde, het vierde, het vijfde en dus ook Sparta’25 Dames 1.

Sparta’25 Dames 1, dat ook nog keepster Annelies van Rens, Noor van Erp en Djenie Hovestadt zag overkomen van buitenaf, was een maatje te groot voor iedereen. En dan druk ik me nog zwak uit. Sparta’25 Dames 1 begon indrukwekkend aan het seizoen door in het bekertoernooi drie overwinningen te boeken en 53 keer te scoren. De toon was direct gezet. Het team van Rinus Rijnsbeek opende de competitie ook sterk met overwinningen op Herpinia, Vesta, SSE, Spcl WVV’28 en Nooit Gedacht. In speelronde zes kwam een andere titelkandidaat Almania op bezoek en toen ook deze wedstrijd werd gewonnen wist men het zeker. Dit was het seizoen waarin het zou moeten gaan gebeuren. Sparta’25 had dan eindelijk de kans om kampioen te worden, om op Landelijk niveau uit te mogen komen en dat gebeurde ook.

Wat de tegenstanders ook probeerden, het Sparta’25 van toen was simpelweg niet te verslaan. Vijf wedstrijden voor het einde van de competitie pakte het team, dat tot dan toe ook nog alles had gewonnen, het verdiende kampioenschap bij ‘concurrent’ Almania. Dat was op zondag 16 april, een dag die bij velen dus in het geheugen gegrift zal staan. Dames 1 was daarmee zodoende ook het eerste team binnen Sparta dat zich kampioen mocht noemen. Maar daarmee was het seizoen nog niet af want de dames wilden de dubbel en kregen de dubbel. Sparta’25 versloeg in de halve finale van de beker klassengenoot Herpinia en was vervolgens in de finale ook sterker dan een andere klassengenoot RIOS’31 uit Echt. Het feest was compleet, Sparta’25 schreef echt, echt, echt historie.

Een prachtjaar dat ook Marijke, die nog eens terugblikt op dat seizoen, nooit meer zal vergeten. Marijke:”Het was een heel erg mooi seizoen. De tijd die wij door al die jaren bij de dames van Sparta hebben gehad is een tijd die je niet snel bij een andere vereniging meemaakt. We speelden op een goed niveau, waarbij toch de gezelligheid bovenaan stond. Rinus Rijnbeek was hier ook erg belangrijk in. We hebben in die jaren geweldige teamuitjes en toernooien gehad, zo ook dat seizoen. Heel vroeg in het seizoen kampioen worden was natuurlijk geweldig, zeker met al die andere kampioenschappen die er volgden bij Sparta. Als toetje wonnen we ook de districtsbeker, wat ook een mooie ervaring was.

Nee nogmaals het was echt geweldig. Alles klopte, de sfeer was geweldig. Ik zal de trip naar Denemarken in de voorbereiding nooit vergeten, net als het toernooi dat we in Parijs speelden. Ook elk feestje binnen Sparta, werd door het hele team bezocht! Verder spraken we ook vaak af buiten het voetballen en deden we zelf mee aan verschillende toernooitjes. Zoals ik al zei, een hoog niveau en toch heel erg veel gezelligheid.

Ja en dan de dag van het kampioenschap. Heerlijk. Winnen met 0-4 bij Almania en toen het feest, het onvergetelijk feest. Het was allemaal heel speciaal. Zeker omdat je zo’n hecht team bent, is het feestje extra leuk. We hebben een geweldige dag gehad, die eindigde bij Dave van de Burgt, waar we met het gehele team bleven slapen. Dit was een geweldige ervaring.”

Een absoluut topseizoen dus met een klein smetje voor Marijke zelf. Marijke, die als centraal verdedigster stond gepositioneerd, liep in een bekerduel namelijk een rode kaart op waardoor ze een belangrijk competitieduel moest missen. Maar dat was het dan ook wel.

En hoe toen verder

Sparta’25 Dames 1 mocht dus gaan spelen op landelijk niveau, wederom een ervaring op zich. Een happening kun je wel zeggen. Spelen tegen teams waar je nog nooit eerder tegen had gespeeld, spelen tegen ploegen waarvan je de naam misschien wel nooit eerder had gehoord. Verre reizen en volop belangstelling door de website vrouwenvoetbalnederland en overigens een jaar eerder ook al door het Eindhovens Dagblad. Iets waar je als speelster trots op mag zijn dat je dit hebt mogen meemaken.

Sparta’25 had het wel lastig in die 1e Klasse en eindigde als negende boven Varsseveld, Nemelaer en Reuver. In het tweede jaar viel vervolgens het doek. En vanaf dat moment ging het hard terug uit met de dames. Vele speelsters van buitenaf verlieten in de jaren daarop de vereniging en Sparta’25 mocht op een gegeven moment zelfs nog blij zijn dat het een damesteam had. Ook Marijke besloot na het seizoen 2013-2014 haar cluppie te verlaten, zij het met pijn in haar hart. Marijke:”De reden dat ik uiteindelijk gekozen heb om weg te gaan, was omdat ik nog graag op niveau wilde spelen. Bij Sparta werd dit steeds lastiger. Dit was een hele moeilijke beslissing voor me, omdat ik een echte Spartaan ben. Uiteindelijk was ik blij met de keuze, want ook bij mijn nieuwe club toen, Nuenen, heb ik het super naar mijn zin gehad. Met 3 teams was daar een stuk meer selectie door de jaren heen dan dat ik bij Sparta gewend was. Ook hier hadden we een heel hecht team op een hoog niveau.”

Marijke wist ook met Nuenen, waar Eefje van Stiphout eveneens speelde en de teruggekeerde Marloes van Kasteren, een kampioenschap te pakken en dat in de 1e Klasse. De verdedigster speelde vervolgens drie jaar lang in de Hoofdklasse, een knappe prestatie. Maar in haar laatste jaar Nuenen kreeg ze steeds meer last van fysieke ongemakken en koos ze ervoor, samen met enkele bekenden van Nuenen, een klasse lager te gaan spelen bij de vv Nijnsel. Het werd voor Marijke geen succes want haar klachten werden alsmaar erger.

Marijke:”Ik had steeds meer last van mijn heup en na onderzoeken bleek dat ik geopereerd moest worden. Dit is december 2017 gebeurd. In dezelfde maand stopte onze trainer toen bij Nijnsel, ik ben toen gevraagd om het over te nemen als trainster. Tot op de dag van vandaag train ik de Vrouwen 1 van vv Nijnsel nog. Als het schema het toelaat speel ik nog af en toe mee met Vrouwen 2. Doordat we een geringe selectie hebben bij Vrouwen 1, komt het geregeld voor dat ik hier ook nog minuten maak als speelster. Voor komend seizoen stop ik als trainster bij vv Nijnsel. Wat ik dan als speelster ga doen weet ik nog niet.”

Maar Sparta’25 is ze natuurlijk ook nog niet vergeten, het is haar cluppie, het is de club waar haar hart ligt. Waar ze wil zijn en waar ze op de een of andere manier altijd wel iets voor heeft betekent. Momenteel is ze assistent-trainster bij de JO19-1 en is ze tevens wedstrijdsecretaris bij de jeugd. Ook is ze nog speelster van het o zo succesvolle Veterinnen team ofwel Sparta’25 Vrouwen 2. Een team dat bestaat uit voornamelijk speelsters van dat ene succesvolle jaar bij Sparta’25, dat kampioensteam uit het seizoen 2007-2008. Een team dat de herinneringen weer laat terugkeren, een team dat geniet!

Marijke:”Het is zo’n super leuk team, allemaal wat ouder, maar nog steeds allemaal super fanatiek en heel veel liefde voor het spelletje !!”

Voor alle uitslagen, doelpuntenmakers en standenlijst van het seizoen 2007-2008, klik hier